„Halka” to polska opera narodowa Stanisława Moniuszki z librettem Włodzimierza Wolskiego. Jej treścią opery jest dramat osobisty góralskiej dziewczyny, Halki, ukazany na tle nierówności społecznej w dawnej Polsce szlacheckiej. Oprócz Halki, do głównych postaci wystepujących w operze należą: Jontek - góral, wierny towarzysz Halki, Janusz - młody szlachcic, Zofia - szlachcianka, narzeczona Janusza, Stolnik - jej ojciec, Dzięba - zaufany ojca. Akcja toczy się na Podhalu. Tragiczne przeżycia Halki, doprowadzające ją do obłędu i samobójstwa, są skutkiem zawodu, jaki spotkał dziewczynę, naiwnie wierzącą w trwałość uczucia i uczciwość szlachcica. Inni przedstawiciele ludu występujący w operze, przestrzegają przed tego rodzaju naiwnością, nie wierzą szlachcie, chwilami postawa ich jest wręcz wroga. Akcenty krzywdy społecznej w "Halce" nie są dziełem przypadku. "Halka" napisana została pod wrażeniem krakowskiego powstania 1846 r. i dobitnie tłumaczyła dlaczego podburzeni przez Austriaków chłopi nie poparli powstania zbrojnego, a nawet zwrócili sie przeciwko szlachcie. Pozdrawiam.
