1. odpowiedz w załączniku 2. Budowa pliku wsadowego Plik wsadowy jest to zwykły plik tekstowy zawierający rozszerzenie .bat. Wewnątrz takiego pliku znajdują się instrukcje, które są poleceniami systemu i generalnie umożliwiają wykonanie jakiejś czynności. Polecenia wewnątrz pliku wsadowego muszą być umieszczane każda w osobnej linii. Mogą to być polecenia wewnętrzne, polecenia zewnętrzne (programy) lub polecenia specyficzne dla pliku wsadowego (polecenia, które są dozwolone tylko w tym pliku). Oto przykład prostego pliku wsadowego REM Plik Przykład.bat
ECHO Blablablabla
ECHO [autoexec.bat]
TYPE C:autoexec.bat | MORE
ECHO [config.sys]
TYPE C:config.sys | MORE
ECHO [Dysk twardy C:]
LABEL
ECHO Naciśnij jakiś klawisz...
PAUSE Korzystając z plików wsadowych, zwanych również programami wsadowymi lub skryptami, można uprościć rutynowe lub wielokrotnie wykonywane zadania. Plik wsadowy jest niesformatowanym plikiem tekstowym zawierającym jedno lub więcej poleceń. Gdy nazwa pliku zostanie wpisana w wierszu polecenia, program Cmd.exe wykonuje kolejne polecenia w pliku. Termin program wsadowy oznacza: plik ASCII (tekst niesformatowany), który zawiera jedno lub kilka poleceń systemu operacyjnego. Nazwa pliku wsadowego ma rozszerzenie cmd lub bat. Kiedy nazwa pliku zostaje wpisana w wierszu polecenia lub kiedy program wsadowy zostaje uruchomiony z innego komputera, polecenia programu wsadowego są przetwarzane sekwencyjnie. Programy wsadowe są również określane jako pliki wsadowe. Termin skrypt oznacza: typ programu składający się z listy rozkazów aplikacji lub programu. Skrypt najczęściej wyraża polecenia przy użyciu reguł i składni aplikacji lub narzędzia oraz prostych struktur sterujących, takich jak pętle i wyrażenia warunkowe typu if/then. W pliku wsadowym można umieścić dowolne polecenia. Określone polecenia, takie jak for, goto i if, umożliwiają warunkowe przetwarzanie poleceń w pliku wsadowym. Pliki wsadowe uruchamia się tak jak zwykłe pliki wykonywalne z rozszerzeniem .exe. Mogą one również posiadać argumenty przekazywane do wnętrza pliku. Argumenty te podajemy po nazwie takiego pliku np. aby przekazać plikowi wsadowemu argumenty arg1 i arg2 wystarczy napisać: C:>przyklad.bat arg1 arg2 Zmienne Pliki wsadowe mogą zawierać zmienne. Zmienne definiujemy używając polecenia Set np. Składnia set [[/a [wyrażenie]] [/p [zmienna=]] ciąg] Parametry /a
Ustawia parametr ciąg jako wyrażenie numeryczne, które jest obliczane.
/p
Ustawia wartość parametru zmienna jako wiersz danych wejściowych.
zmienna
Określa zmienną, którą należy ustawić lub zmodyfikować.
ciąg
Określa ciąg, który należy skojarzyć z określoną zmienną. Set zmienna=10 Polecenie set użyte bez żadnych parametrów powoduje wyświetlenie bieżących ustawień zmiennych środowiskowych. Odwołanie się do zmiennej następuje poprzez otoczenie jej nazwy znakami % np. %zmienna% Korzystanie z parametru /a
Poniżej podano listę operatorów obsługiwanych parametru /a uporządkowanych zgodnie z malejącą kolejnością pierwszeństwa. < > Grupowanie
* / % + - Arytmetyka
<< >> Przesunięcie logiczne
& Bitowa operacja iloczynu (AND)
^ Bitowa operacja LUB wykluczającego (exclusive OR)
| Bitowa operacja LUB (OR)
= *= /= %= += -= &= ^= |= <<= >>= Przypisanie
, Separator wyrażeń Jeżeli używane są operatory logiczne (&& ||) lub modułowe (%), należy wpisać ciąg wyrażenia w cudzysłowach. Wszystkie ciągi inne niż ciągi numeryczne w wyrażeniu są traktowane jako nazwy zmiennych środowiskowych, których wartości są konwertowane na liczby przed przetwarzaniem. Jeżeli określono nazwę zmiennej środowiskowej, które nie jest zdefiniowana w bieżącym środowisku, przydzielana jest wartość równa zero, która umożliwia wykonywanie operacji arytmetycznych przy użyciu wartości zmiennych środowiskowych bez używania symbolu % do pobierania wartości.
Jeżeli polecenie set /a jest wykonywane z wiersza polecenia poza skryptem poleceń, wyświetlana jest końcowa wartość wyrażenia.
Wartości numeryczne są liczbami dziesiętnymi, jeżeli nie są poprzedzone prefiksem 0× w przypadku liczb szesnastkowych lub 0 w przypadku liczb ósemkowych. Wartość 0×12 jest więc równa wartości 18 i 022. Zapis ósemkowy może być niejednoznaczny. Na przykład 08 i 09 nie są prawidłowymi liczbami, ponieważ 8 i 9 nie są prawidłowymi cyframi ósemkowymi. C:Set z = 10
C:Set /A z = %z% + 1 // zwiększenie z o 1 Polecenia Setlocal i Endlocal są używane do ograniczenia zasięgu lokalnych zmiennych w skryptach. Polecenie Setlocal włącza lokalizację zmiennych środowiskowych w pliku wsadowym. Lokalizacja trwa aż do chwili, kiedy w pliku wsadowym zostanie wykonane odpowiednie polecenie endlocal lub zostanie osiągnięty koniec pliku wsadowego.
Składnia setlocal {enableextension | disableextensions} {enabledelayedexpansion | disabledelayedexpansion} Argumenty enableextension
Włącza rozszerzenia poleceń aż do chwili, kiedy zostanie wykonane odpowiednie polecenie endlocal, niezależnie od ustawienia obowiązującego przed wykonaniem polecenia setlocal.
disableextensions
Wyłącza rozszerzenia poleceń aż do chwili, kiedy zostanie wykonane odpowiednie polecenie endlocal, niezależnie od ustawienia obowiązującego przed wykonaniem polecenia setlocal.
enabledelayedexpansion
Włącza opóźnione rozszerzanie zmiennych środowiskowych aż do chwili, kiedy zostanie wykonane odpowiednie polecenie endlocal, niezależnie od ustawienia obowiązującego przed wykonaniem polecenia setlocal. Polecenie endlocal kończy lokalizację zmian środowiska w pliku wsadowym, przywracając wartości zmiennych środowiskowych ustawione przed wykonaniem odpowiedniego polecenia setlocal. Instrukcje Instrukcja ECHO Jest to jedna z podstawowych instrukcji. Służy do wypisywania tekstu na ekranie np. plik wsadowy, który zawiera taką intrukcję: po uruchomieniu wypisze na ekran tekst BlaBlaBla. Jeśli gdzieś zostanie użyta instrukcja Echo on to od tego momentu na ekranie zaczną się pojawiać wszystkie instrukcje zawarte w pliku wsadowym oraz wynik ich działania. Anulowanie tego następuje poprzez wydanie polecenia Echo off. Drugim sposobem wyelminowania wypisywania wszystkich instrukcji na ekran jest umieszczenie znaku @ na początku linii. Linie które go zawierają nie zostaną wyświetlone np. Echo on
Rem to jest test z echo on
Echo Tralala
@Echo Test z malpa
Echo off
Rem to jest test z echo off
Echo To już koniec testów Po uruchomieniu takiego pliku wsadowego na ekranie pojawi się C:>Echo on
C:> Rem to jest test z echo on
C:>Echo Tralala
Tralala
Test z malpa
C:>Echo off
To już koniec testów Domyślnie instrukcja Echo jest ustawiona na on. Instrukcja SHIFT Instrukcja ta służy do przesuwania kolejności argumentów przekazywanych do wnętrza pliku wsadowego. Jeżeli shift zostanie użyta bez żadnych opcji to wszystkie argumenty zostaną przesunięte o jedną pozycję w lewo tj. drugiemu argumentowi będzie odpowiadało %1, trzeciemu %2 itd. Niestety po wywołaniu instrukcji shift pierwszy argument jest bezpowrotnie tracony i nie ma już możliwości jego wywołania.Jeżeli zastosowano poleceni shift /7 to przesuwanie argumentów rozpocznie się dopiero od argumentu siódmego, pozostawiając wcześniejsze bez zmian np. mając plik wsadowy przyklad.bat o treści @Echo off
Echo %1 %2 %3 %4 %5 %6 %7
Shift
Echo %1 %2 %3 %4 %5 %6 %7
Shift /3
Echo %1 %2 %3 %4 %5 %6 %7 Uruchamiając ten plik z argumentami przykład.bat 1 2 3 4 5 6 7 8 9 na ekranie pojawi się: 1234567
2345678
2 3 5 6 7 8 9 Argumenty mogą zostać poddane modyfikacji poprzez umieszczenie stosownego modyfikatora pomiędzy znakiem %, a numerem argumentu np. %~f6
Lista modyfikatorów %~f Pełna ścieżka
%~d Tylko litera dysku
%~p Tylko katalog
%~n Tylko nazwa pliku
%~x Tylko rozszerzenie pliku
%~s Nazwy w formacie 8.3 zamiast długich nazw ścieżek
% ~$PATH:n Sprawdzanie ścieżki poszukiwań w zmiennejśrodowiskowej PATH i zwracanie pełnej ścieżki dla pasującego polecenia podanego jako argument n oraz zwracanie pustego ciągu znaków, jeżeli element nie zostanie znaleziony. Po uruchomieniu poniższego skryptu o nazwie f.bat @echo off
echo %~f0
echo %~d0
echo %~p0
echo %~n0
echo %~x0
echo %~s0 Na ekranie pojawi się: C:Documents and Settingsmmnf.bat
C:
Documents and Settingsmmn
f
.bat
C:DOCUME~1mmnf.bat Instrukcja skoku GOTO Instrukcja ta powoduje przeskok wykonywania pliku do tej linii która zawiera etykietę podaną po instrukcji goto np. Echo Przykładowy tekst
Goto etykieta
Echo Przykladowy tekst 2
:etykieta
Echo Przykładowy tekst 3 Po wykonaniu tego pliku przykładowy tekst 2 się nie wyświetli Instrukcja CALL W pliku wsadowym można używać dowolnych poleceń systemu oraz wywoływać pliki wykonywalne np. exe. Nie da się jednak bezpośrednio wywołać innego pliku wsadowego (tzn. że nazwa pliku wsadowego nie może być używana jak polecenie wewnątrz takiego pliku). Uruchomienie innego pliku wsadowego następuje poprzez wydanie polecenia CALL plik_wsadowy [argumenty]. Po wykonaniu wywołanego pliku sterowanie wraca do macierzystego pliku. Składnia call [[dysk:][ścieżka] nazwa_pliku [parametry_wsadowe]] [:etykieta [argumenty]] Parametry [dysk:][ścieżka] nazwa_pliku
Określa lokalizację i nazwę wywoływanego programu wsadowego. Parametr nazwa_pliku musi mieć rozszerzenie nazwy bat lub cmd.
[parametry_wsadowe]
Określa wszystkie informacje w wierszu polecenia wymagane przez program wsadowy, włącznie z opcjami wiersza polecenia, nazwami plików, parametrami wsadowymi (tzn. od %0 do %9) lub zmiennymi (na przykład %baud%).
:etykieta
Określa etykietę, do której należy przekazać sterowanie w programie wsadowym. Korzystając z polecenia call z tym parametrem, można utworzyć nowy kontekst pliku wsadowego i przekazać sterowanie do instrukcji znajdującej się po określonej etykiecie. Gdy koniec pliku zostanie osiągnięty pierwszy raz (tzn. po skoku do etykiety), sterowanie jest ponownie przekazywane do instrukcji znajdującej się po instrukcji call. Gdy koniec pliku wsadowego zostanie osiągnięty po raz drugi, wykonywanie skryptu wsadowego zostanie zakończone.
argumenty
Określa informacje w wierszu polecenia przekazywane do nowego wystąpienia programu wsadowego rozpoczynającego się od punktu oznaczonego jako :etykieta, włącznie z opcjami wiersza polecenia, nazwami plików, parametrami wsadowymi (tzn. od %1 do %9) lub zmiennymi (na przykład %baud%). Instrukcja warunkowa IF Plik wsadowy, tak jak każdy "porządny" program może zostać zaopatrzony w coś, co pozwala mu w pewnych warunkach podejmować pewne decyzje. To coś to oczywiście instrukcja warunkowa if. Sprawia ona, że plik wsadowy może reagować na warunki w jakich pracuje. Może np. zdecydować co ma teraz wyświetlić na ekranie, czy zakończyć swoje działanie, czy zareagować na wciśnięcie klawisza na klawiaturze itd. Jeśli warunek po instrukcji if jest prawdziwy, zostanie on wykonany, jeśli nie zostanie zignorowany. Instrukcja warunkowa może występować w kilku postaciach. § If (not) Errorlevel poziom komenda Kiedy program kończy swoje działanie, ma on możliwość poinformowania systemu operacyjnego o stanie swojego działania. To znaczy, może powiedzieć mu czy podczas wykonywania nie powstały ża... 3.W załącznikach
