Wspólne dziedzictwo ludzkości, res communis, nowa forma własności, termin prawa międzynarodowego odnoszący się do tej części dorobku ludzkości, która nie podlega własności suwerennych państw. Kryteria wyróżnienia: wspólne dziedzictwo ludzkości nie może zostać zawłaszczone, wymaga systemu kierowania, gwarantuje udział w korzyściach wszystkim państwom świata, można go używać tylko do celów pokojowych, należy je zachować dla przyszłych pokoleń. Należy do niego np. morze otwarte, dno mórz i oceanów poza terenem przynależnym konkretnemu krajowi, przestrzeń kosmiczna.
Pierwszych wypraw oodkrywczych, które dowodziły istnienia Antarktydy, dokonywały grupy różnych narodowości. Byli wśród nich Francuzi, Brytyjczycy, Rosjanie, Norwegowie. Od samego początku Antarktyda była wykorzystywana w celach naukowych, przez osoby różnych narodowości. Jest to miejsce bogate w surowce naturalne takie, jak węgiel, srebro, miedź, czy złoto oraz bardzo czystą słodką wodę. Możliwe, że w zamarzniętych wodach i podlodowych jeziorach znajdują się nieznae dotąd organizmy, bądź ich zachowane w lodzie szczątki. Aby nie zniszczyć dobrodziejstw tego unikalnego dziedzictwa podpisano Traktat antarktyczny, zapewniający, że Anarktyda będzie wykorzystywana tylko do celów pokojowych i jej powierzchnia nie będzie podporządkowana żadnemu państwu. Wyniki badań na tych terenach powinny być ogólnodostępne i każdy naród ma prawo do ih przeprowadzania. Oznacza to, że dobra Antarktydy nie należą do nikogo, nie wolno ich niszczyć, ani wydobywać suroców, ale z pożytku wynikających z badań tego unikatowego miejsca może korzystać cały świat- jest to wspólne dzidzictwo ludzkości.
