Wymień zgromadzenia zakonne w Polsce i ich załozycieli

Kameduli, kontemplacyjny zakon katolicki o jednej z najbardziej surowych, rygorystycznych reguł, charakteryzującej się m.in. zakazem prowadzenia rozmów poza okresem świąt Zesłania Ducha Św. (Zielone Święta).  Kartuzi, katolicki zakon męski o bardzo surowej regule, podobnej do reguły kamedułów. Powstał jako odłam benedyktynów w 1084. Jego założycielem był Brunon z Kolonii. Nazwę swą wywodzi od zlatynizowanej nazwy Chartreuse (Carthusia) we Francji. Franciszkanie, katolickie zgromadzenie zakonne założone przez św. Franciszka z Assyżu, syna bogatego kupca z Assyżu (Włochy). W 1220 franciszkanie uzyskali potwierdzenie reguły od papieża Honoriusza III i przyjęli oficjalną nazwę braci mniejszych. Głosili potrzebę ubóstwa i miłości bliźniego.  Bernardyni, zgromadzenie zakonne stanowiące część zakonu franciszkanów. W Polsce pierwszy klasztor pod wezwaniem Św. Bernarda ze Sieny założony 1454 w Krakowie na Stradomiu. Przyczynili się do utrwalenia religijności w Polsce, byli kaznodziejami obozowymi, pielęgmowali chorych. Karmelici, zakon katolicki noszący nazwę od góry Karmel w Palestynie, założony przez krzyżowca Bertolda z Kalabrii w 1155, dzielący się na karmelitów bosych o zaostrzonej regule i karmelitów trzewiczkowych. Paulini, katolicki zakon pustelniczy. Za założyciela paulinów uważa się św. Pawła z Teb - pustelnika zmarłego ok. 347. Zakon powstał dopiero ok. połowy XIII w. na Węgrzech. Oparty na zmodyfikowanej regule augustiańskiej, przystosowanej do życia kontemplacyjnego.