Objawy zachowania czlowieka znajdującego się w sekcie ?  

W obszarze fizycznym  - wyniszczenie organizmu poprzez: niedożywienie,  bezsenność, przemęczenie,  okaleczenie ciała (tatuaże),  narażenie na choroby przenoszone drogą płciową.  W obszarze psychicznym: poczucie izolacji od rodziny,  utrata zdolności samodzielnego myślenia i krytyki,  skłonność do euforii i depresji,  zatrzymanie rozwoju emocjonalnego i intelektualnego na etapie, w którym człowiek wstąpił do sekty.  W obszarze społecznym i religijnym: przejawy wrogości wobec otoczenia,  negatywne odnoszenie się do symboli religijnych i państwowych,  zmiana światopoglądu poprzez absolutną akceptację doktryny danej sekty,  odrzucenie dawnego systemu wartości - tworzenie się nowej moralności.  Dramat zwerbowanych adeptów staje się udziałem całych rodzin. Wiele z nich próbuje na własną rękę wyrwać swych najbliższych z sekty. Najczęściej stopień uzależnienia jest tak duży, że staje się to prawie niemożliwe. Jeśli uda się wyrwać adepta z danej wspólnoty, to rekonwalescencja jest bardzo długa i wymaga pomocy fachowców, a i wtedy nie zawsze przynosi rezultaty.

- wiara w to, że tylko wyznawcy sekty znają prawdę o Bogu i jego przesłaniu, które świat pragnie usłyszeć i bez którego jest skazany na zagładę i potępienie, rozpowszechniają więc z wielką gorliwością i zaangażowaniem swoją koncepcję.  - charyzmatyczne przywództw- zawsze na czele stoi przywódca, którego otacza się wielką czcią i uwielbieniem, przypisuje mu cechy boskie. - monopol na prawdę, zbawienie tylko dzięki przynależności do sekty.  - nadrzędność grupy, która staje się dla jednostki najważniejsza, zastępuje jej rodzinę, przyjaciół, innych ludzi.  - ścisła dyscyplina, która stanowi najlepszą i najskuteczniejszą formę kontroli nad adeptami, nad każdą sferą ich życia.  - dławienie indywidualności; w sekcie nie ma miejsca dla wolnomyślicieli ani buntowników.  - otaczająca rzeczywistość jest postrzegana w sposób skrajny: dobre-złe, czarne-białe, my-oni, duch-materia.  - uznanie siebie za elitarną część ludzkości, wybrańców Boga. - własne "ja" całkowicie podporządkowane grupie; myślenie o sobie i dbanie o własne interesy jest postrzegane jako zło. - zaszczepienie strachu, który ma motywować do posłuszeństwa i bierności.  - brutalne odcięcie członka sekty od rodziny, znajomych, informacji ze świata zewnętrznego. - uniemożliwianie odejścia z sekty.  - odkrywanie przed człowiekiem nowej wizji świata, propozycja wspólnego zmieniania i przebudowywania świata.