Pop-art Kierunek ten narodził sie w Angli i Stanach Zjednoczonych na początku lat 60 XX w. Ok. 1965 osiągnął szczyt rozwoju i popularności. Pop-art nie ma jednego kierunku plastycznego. Jedynym elementem wspólnym jest obecność w nich lub przypomnienie przedmiotów codziennego użytku. Do wylansowania pop-art przyczyniła się Sidney Janis Gallery w Nowym Jorku urządzając w 1962 wielką wystawą "New Realists", która odniosła duży sukces, a następnie nowojorskie Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Ostateczna nobilitacja pop-art w skali światowej dokonała się w 1964, gdy R. Rauschenberg uzyskał Grand Prix Biennale Sztuki w Wenecji. Op-art z języka angielskiego optical art - "sztuka optyczna, kierunek abstrakcyjnej plastyki współczesnej czerpiącej środki wyrazu z psychologii widzenia. Op-art polega na wywoływaniu efektów dynamiki i przestrzenności przez tworzenie kompozycji uproszczonych kolorystycznie o strukturze zrytmizowanej lub reliefowej. Op-art wywodzi się z eksperymentów neoimpresjonizmu, neoplastycyzmu i Bauhausu. Termin op-artu został wprowadzony przez krytyków amerykańskich w 1964, jest to sztuka programowo bezosobowa, czemu świadectwa dają artyści tego nurtu, często nie podpisujący swych dzieł, lecz sygnujący je tylko znakiem grupy, do której należą. Op-art jest mocno związany ze współczesnym przemysłem i architekturą jako wyraz cywilizacji technicznej. Znani przedstawiciele op-artu to: J. Albers, J.R. Soto, V. Vasarely, a w Polsce - J. Ziemski. Konceptualizm jest kierunekiem sztuki współczesnej zapoczątkowany w latach 60. w Nowym Jorku, ograniczający twórczość do pomysłu i rezygnujący z tradycyjnego wykonywania dzieł sztuki, np. obrazów, rzeźb. Dziełem konceptualizmu jest sam przekaz drogą komunikatu słownego, wykresu, fotografii. Za ojca konceptualizmu uważa się Marcela Duchampa, który był autorem koncepcji „Ready-made” (1913 r.). Postulował on „powrót malarstwa na służbę rozumu”. Hiperrealizm jest to kierunek w malarstwie. Został zapoczątkowany w Stanach Zjednoczonych osiągając tam rozkwit w latach 1970-1973. Jej zadaniem jest ukazanie rzeczywistości z jak najwiekszą precyzją.
