wypracowanie o nawróceniu św Pawła na 1 str

(Zaszło około roku Pańskiego 35) Dziwne i niezbadane są wyroki Boże. Najdowodniej okazuje się to na cudownym nawróceniu Szawła, który pod imieniem Pawła stał się z najzagorzalszego prześladowcy Jezusa najgorliwszym sługą Jego i szeroko rozniósł wiarę Chrystusową, tak że Kościół święty dał mu chlubny przydomek Apostoła Narodów. Paweł, czyli jak się przed nawróceniem nazywał Szaweł, urodził się w mieście Tarsie, stolicy Cylicji, z rodziców żydowskich mających prawo obywatelstwa rzymskiego. Posiadał on wielkie zdolności umysłowe i niezłomną siłę woli. Odebrawszy początkowe nauki w mieście rodzinnym, udał się do Jerozolimy, gdzie Gamaliel, znany z Pisma świętego, uczył Starego Zakonu, podczas kiedy Jezus Chrystus głosił Ewangelię. Szaweł należał do sekty faryzeuszów i ściśle, nawet zagorzale trzymał się praw Mojżesza i tradycji żydowskiej. Cudownie szybki wzrost liczby wyznawców Jezusa Nazareńskiego zapalił go strasznym gniewem, albowiem uważał ich za zdrajców Boga i Mojżesza. Jak krwiożerczy tygrys łaknął krwi chrześcijan, wtrącał ich do więzień i był z mordercami kamienującymi świętego Szczepana, "aby go sam przez ich ręce zabić", jak się wyraża święty Augustyn. "Zemścił" się też nad nim święty Szczepan, bo nie tylko przy kamienowaniu, ale i w Niebie modlił się o jego nawrócenie.  Podburzany przez kapłanów żydowskich, wpadał Szaweł do domów chrześcijan, wlókł ich przed sąd, cieszył się gdy ich zabijano, co sam wyznaje w tych słowach: "Otrzymawszy władzę od przedniejszych kapłanów, zamykałem w więzieniu wielu świętych, a gdy ich tracono, dawałem na to moją zgodę. I nieraz po wszystkich bóżnicach męcząc ich, przymuszałem bluźnić, a popadając w coraz większy szał, prześladowałem ich aż w postronnych miastach" (Dzieje Apostolskie 26,10-11).  Nie dosyć mu było prześladować chrześcijan w Jerozolimie, udał się przeto z licznym orszakiem do Damaszku, aby uwięzić tamtejszych wyznawców Chrystusa i przywieść na sąd do Jerozolimy. Gdy był już blisko Damaszku, nagle ogarnęła go zewsząd światłość niebieska. Uderzony tym cudownym światłem spadł Szaweł z konia jakby gromem rażony. W tej samej chwili usłyszał głos mówiący: "Szawle, Szawle, czemu Mnie prześladujesz?" "Ktoś jest, Panie?" zapytał Szaweł. A głos odpowiedział: "Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno tobie będzie przeciw ościeniowi wierzgać!" Drżący i zdumiony rzekł Szaweł: "Panie, co chcesz, abym czynił?" A Pan odpowiedział: "Idź do Damaszku, tam ci powiedzą, co masz czynić". Szaweł wstał z ziemi, ale przekonał się że oślepł. Ujęli go przeto jego towarzysze za ręce i zaprowadzili do miasta, do domu niejakiego Judy, gdzie przez trzy dni modlił się bez ustanku, nic nie jedząc ani nie pijąc. Był wtedy w Damaszku jeden z uczniów Pana Jezusa nazwiskiem Ananiasz, człowiek wielkiej pobożności, którego cnotom sami żydzi oddawali sprawiedliwość. Jemu objawił się Pan Jezus i rzekł do niego w widzeniu: "Wstań a idź na ulicę, którą zowią Prostą, a szukaj w domu Judy męża z Tarsu, którego zowią Szaweł, albowiem oto się modli". Ananiasz, przestraszony na samo imię Szawła, rzekł: "Panie, słyszałem od wielu o tym mężu, że wiele złego czynił świętym Twym w Jeruzalem. I tutaj ma moc od najwyższych kapłanów więzić wszystkich, którzy wzywają Imienia Twego". A Pan rzekł do niego: "Idź, albowiem on Mi jest naczyniem wybranym, aby nosił imię Moje przed narody i królów i synów izraelskich. Bo Ja pokażę mu, jak wiele trzeba mu wycierpieć dla imienia Mego" (Dzieje Apostolskie 9,13-16). Ananiasz spełnił bez zwłoki rozkaz Pana Jezusa i udał się do domu gdzie mieszkał Szaweł, a przybywszy tam, włożył na niego ręce i rzekł: "Szawle bracie! Posłał mnie Pan Jezus, który ukazał ci się w drodze, którąś jechał, abyś przejrzał i został napełniony Duchem świętym. A natychmiast spadły z oczu jego jakby łuski, i przejrzał: a powstawszy, przyjął chrzest" (Dzieje Apostolskie 9,17. 18).  I zaraz zaczął Paweł po bóżnicach uczyć, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Synem Bożym, czemu się wielce dziwiono, bo go znano dotąd jako srogiego prześladowcę.