Moim zdaniem słowa Małego Księcia w idealny sposób przedstawiają obraz współczesnych dorosłych ludzi. W dalszych rozważaniach postaram się poprzeć moje słowa przykładami z utworu. Przede wszystkim dorośli zatracili dziecięcą radość, wyobraźnię, która nadaje życiu barwy i sprawia, że wszystko zdaje się być bardziej fascynujące. Widać to szczególnie w reakcji dorosłych na przedstawiony im rysunek węża trawiącego słonia ("Dlaczego kapelusz miały przerażać?"). Po drugie - jak stwierdził tytułowy bohater utworu - "dorośli są zakochani w cyfrach". Niejednokrotnie na opowieści o nowym przyjacielu, zamiast spytać za co go lubimy, domagają się pytania na odpowiedzi - ile ma lat, pod jakim numerem mieszka. Dorośli często są bardzo interesowni i czasami zapominają, co tak naprawdę jest w życiu ważne. Zdarza się, że tracą zdolność postrzegania, nie potrafią pochylać się nad pięknem, a dążą ku większemu posiadaniu. Potwierdza to także wypowiedź bohatera: Jeżeli mówicie dorosłym: „Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z geranium w oknach i gołębiami na dachu” – nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: „Widziałem dom za sto tysięcy złotych”. Wtedy krzykną: „Jaki to piękny dom!” Kolejnym przykładem jest postać Geografa, o którym Mały Ksiażę mówi, że "jest zbyt ważną osobistością, by mógł sobie pozwolić na łazikowanie". Dorośli zamykają się w schematach tego, co jest dozwolone i zakazane. Często nie potrafią pozwolić sobie na odrobinę szaleństwa, przez co ich życie staje się niekiedy monotonne i pozbawione celu. Właśnie - cel. Tytułowy bohater na pewnym etapie swojej wędrówki mówi: "Jedynie dzieci wiedzą, czego szukają. Poświęcają czas lalce z gałganków, która nabiera dla nich wielkiego znaczenia, i płaczą, gdy się im ją odbierze.". Cytat ten pokazuje, że dorośli nie zawsze potrafią sprecyzować, co jest celem ich życia. Poświęcają czemuś swój czas i energię, żeby w pewnym momencie dojść do przeświasczenia, że tak naprawdę ich to nie satysfakcjonuje, nie daje im radości, jest tylko rutyną, codziennością, szarą i pozbawioną sensu. Niekiedy nie potrafią też upominać się o swoje, walczyć o swoje cele i marzenia, bojąc się, że nie podołają. Nie potrafią przezwyciężyć strachu, poddają się. A przecież gdyby uczące się chodzić dzieci, poddawały się po każdym upadku, nigdy nie nauczyłyby się chodzić... Mały Książę przedstawia obraz zapracowanych, goniących za lepszym bytem, szarych, przeciętnych dorosłych, którzy zatracili dziecięcą radość i chęć działania. W obecnych czasach jest to niestety obraz aż nadto realny, ponieważ dorośli gonią za czymś, co tak naprawdę nie daje im ani radości ani satysfakcji, zapominając o tym, co naprawdę cenne. Uf, mam nadzieję, że pomogłam. ;) Przepraszam za wszelkie błędy, ale pisane na szybko. :) Pozdrawiam :)
Zgadzam się z opinią małego księcia. dorośli w pewien sposób zaniszczyli dzieciom radość i wyobraźnię , która jest tak ważna w rozwoju . Radość to fascynujące przygody,które pobudzają wyobraźnię,radością jest wszystko co dobre.Dorośli wykluczyli radość i zabawę , wstawili jedynie edukację i pozytywy.dzieci bez radości zmieniają świat na szary i bezduszny. Wtakim świecie ludzie są mądrzy , ale ponurzy , po uszy w nauce : liczbach,cyfrach literach. Zawsze czegoś im brak , ale nie znają radości więc nie wiedzą czego. Książe przedstawia obraz zapracowanych ludzi,dążących do celu edukacyjnego,ponurych,poważnych.przedstawia dzieci które nie znają kolorów. W współczesnych czasach nie jest inaczej,dosośli gonią nas do czegoś czego i tak najprwadopodobniej nigdy nie osiągniemy i to ciężko zmienić. Teraz naszczęście znamy radość ale ona mimo wszystko zanika i ginie pośród nauki i edukacji. W zupełności popieram zdanie Małego Księcia. Mam nadzieję że pomogłam ;D Przepraszam za błędy . Pozdrowionka ! ;*
