Heroina (diacetylomorfina, diamorfina, C21H23NO5) – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny opioid, acetylowa pochodna morfiny, po raz pierwszy zsyntetyzowana w 1874, wykazująca od niej około 3–5 krotnie silniejsze działanie przeciwbólowe w przypadku podania dożylnego, lecz krótsze. Heroina jest silnym agonistą receptorów opioidowych μ, δ, κ, podobnie jak jej endogenny odpowiednik – endorfina. Dzięki grupom acetylowym heroina szybciej niż morfina przechodzi przez barierę krew-mózg. W mózgu jest enzymatycznie metabolizowana do aktywnych terapeutycznie metabolitów: 6-mono-acetylo-morfiny (6-MAM) i morfiny, stąd można spotkać się w stosunku do heroiny z określeniem proleku[5]. Jest bardzo silnym środkiemnarkotycznym, który powoduje euforię i błogą apatię. Prowadzi u stosujących ją osób do rozwinięcia się uzależnienia psychicznego i fizycznego. Może być stosowana dożylnie, donosowo w postaci tabaczki lub palona (wdychanie oparów podgrzewanej heroiny). Ostatnia droga podania do ustroju nazywa sięchasing the dragon i jest popularna w krajach azjatyckich[8]. W niektórych krajach (Wielkiej Brytanii, Szwajcarii i Holandii) farmaceutyczna postać heroiny jest stosowana w leczeniu osób silnie od niej uzależnionych i nie reagujących na zastępczą terapię metadonem[7]. W Wielkiej Brytanii heroina (diamorfina) w postaci chlorowodorku, pod nazwą handlową Diagesil®, znajduje się w rejestrze dostępnych leków. Głównym wskazaniem do jej stosowania jest przewlekły ból u pacjentów będących w stanie agonalnym[5]. W Polsce heroina nie jest stosowana w lecznictwie.
1. Heroina jest produktem półsyntetycznym o naukowej nazwie diacetylmorfina (dwuacetylmorfiny chlorowodorek). Wprowadzona do lecznictwa pod koniec XIX wieku uznana została za silny środek przeciwbólowy oraz skuteczny lek przeciw kaszlowi, astmie i innym chorobom płucnym. Początkowo nie wiedząc, że heroina powoduje szybkie i głębokie uzależnienie używano jej nawet do detoksykacji morfinistów. 2. Wstrzyknięcie heroiny powoduje natychmiastową intensywną reakcje przyjemnego samopoczucia i euforii. Po kilkakrotnym przyjmowaniu heroiny użytkownik nie może się już bez niej obyć. Musi zwiększać dawki aby uzyskać te same efekty i ostatecznie uzależnia się od tego narkotyku fizycznie i psychicznie. 3. Szkodliwe następstwa zażywania heroiny objawiają się w początkowym okresie zwężeniem źrenic oczu, nudnościami, zaburzeniami układu krążenia, także wzrostem temperatury ciała. Po dłuższym używaniu występują poważne zakłócenia w układzie wydalniczym, moczowym i oddechowym, wewnętrzne krwawienia, a także możliwość różnych zakażeń, w tym chorobą AIDS na skutek posługiwania się niewysterylizowanymi strzykawkami. Stwierdza się też u tej kategorii użytkowników silną depresję psychiczną połączoną z obniżeniem aktywności funkcji życiowych organizmu i brakiem jakichkolwiek zainteresowań. W przypadku przyjęcia przez narkomana dawki heroiny o wyższej niż zazwyczaj czystości lub wagowo większej od dopuszczalnej, ryzykuje on przedawkowanie, które spowodować może porażenia ważnych życiowo ośrodków organizmu, a w następstwie śmierć. 4. Heroina wstrzyknięta dożylnie zaczyna działać po upływie kilkunastu sekund od podania i działa przez około 6 do 8 godzin. 5. pobudza, łagodzi ból, to co w pkt 3 6. Heroina została odkryta przez brytyjskiego chemika – C.R. Aldera Wrighta w 1874 roku. Alder Wright eksperymentował z morfiną łącząc ją z różnymi kwasami w laboratorium znajdującym się w Medycznej Szkole Szpitala St. Mary w Londynie. Głównie przemycana Z Europy do St Zjednoczonych. Przemyca sie ja na statkach, w samochodach.
