Obraz jest przykładem manieryzmu włoskiego. Przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem, przy czym postacie są nienaturalnie wydłużone i przedstawione są w paradoksalnych pozach, zrywając tym samym z kanonem malarstwa renesansowego. Po lewej stronie znajdują się postacie o niewyjaśnionym znaczeniu. Dzieło jest alegorią dogmatu Niepokalanego Poczęcia, gdzie długa szyja była atrybutem Madonny i odnosiła się do hymnu maryjnego Collum tuum ut colonna (Twoja szyja jak kolumna). Permigianino w tle za postaciami nawiązując do hymnu namalował kolumnę. Po lewej stronie nagi anioł trzyma owalną wazę w kształcie jaja, na której pierwotnie znajdował się krzyż. a która według słów liturgii miał odnosić się do Marii jako mistycznego naczynia, w którym dokonała się inkarnacja Chrystusa. Sama postać Madonny, według alchemii, przypominało kształtem athanor, czyli macierz dzieła alchemicznego, dzieciątko natomiast przedstawia Chrystusa – Lapisa. - Madonna z długą szyją. (mialam to samo, przepisalam specjalnie z mojego zeszytu, boze baba przegina kazala nam pisac o roznych stylach jakimi malowali etc. jak cos zwracaj sie do mnie, moze pomoge )
