Potrzebuje na jutro ciekawostki na temat Jeana Michela Jarre . Błagam, chociaż jedna lub dwie . !!!

Jean Michel dorasta w dzielnicy Issy-les-Moulineaux pod Paryżem (region Ile-de-France, departament Hauts-deSeine). Mając osiem lat rozpoczyna naukę gry na pianinie. Jednak niefortunnie w muzyczne arkana wprowadza go nauczycielka pozbawiona jakichkolwiek umiejętności obcowania z dziećmi, preferująca szkołę twardej ręki i kar cielesnych. Na szczęście był to krótki epizod, chociaż niezwykle ważny w edukacji Jeana. To nie nudne ćwiczenia gam i fraz, spowodowały, że przerwał naukę na około dwa lata. Zbyt częste razy zadawane linijką małym dłoniom i palcom, nie umiejącym jeszcze biegle przemykać po klawiaturze instrumentu, ból i strach przed jędzowatą „starą panną”, wywołały uczucie nienawiści do nauczycielki, wyartykułowane napisem na ścianie „I hate the piano” i ogólne zniechęcenie do dalszej nauki. Jednak gen muzyczny sam przypomniał o swoim istnieniu. Po pewnym czasie (1957 r.) Jean Michel zgadza się na zatrudnienie nowego nauczyciela, a także zaczyna interesować się instrumentami muzycznymi, nie tylko klawiszowymi. Paryski klub muzyczny Le Chat-qui-peche (Kot, który wędkuje), prowadzony przez przyjaciółkę z czasów wojny matki Jeana Michela, Mimi Ricard, to francuska Mekka jazzowych znakomitości tamtych czasów, takich jak Arhie Chapman, Don Cherry, John Coltraine czy Chet Baker. Oni to właśnie zagrali dla małego solenizanta w dniu jego dziesiątych urodzin. Występ ten wywarł na nim ogromne wrażenie, a jeszcze większe, świadomość faktu, iż zagrali właśnie dla niego. Zdarzenie to zaowocowało u Jeana Michela fascynacją jazzem oraz tym, że odtąd chłonął on bardzo chętnie atmosferę klubu, podczas prób i koncertów, podziwianych przez siebie muzyków. Niewątpliwie wpłynęło to w znaczącym stopniu na rozwoju jego muzycznej wrażliwości, co objawiło się po latach w wydawanych albumach (zwłaszcza Session 2000). W roku 1964 Jean Michel rozpoczyna naukę w, należącym do elitarnych, liceum Michelet. Szkołę tę ukończyli znani w świecie muzyki: Francis Blanche i Serge Lama. Od dawna nieobecny w życiu Jeana Michela, ojciec, Maurice Jarre, powraca w napływających informacjach o odniesionych sukcesach, na które czekał prawie dziesięć lat. Oto staje się sławny po otrzymaniu kolejnych Oskarów za muzykę do filmów: „Lawrence z Arabii”, a potem „Doktor Żywago”, które zapoczątkowały jego niezwykle obfitą w osiągnięcia karierę. Żeni się też powtórnie. Jean Michel w ramach pogłębiania wiedzy muzycznej zostaje uczestnikiem kursu, organizowanego przez wykładowców Konserwatorium Paryskiego dla dzieci wykazujących duże uzdolnienia muzyczne. W międzyczasie poznaje kilku muzyków, którzy spowodowali, że muzyka stała się dla niego najważniejszą rzeczą, często ucieka z lekcji w szkole, żeby podglądać uliczne zespoły. W 1964 r. Jean Michel wyjeżdża na koncert grupy "Danny Logan & The Pirates" i kiedy wraca do szkoły, pod ogromnym wrażeniem tego koncertu, postanawia założyć swój własny zespół rockowy. Bardzo zależy mu, aby „wypłynąć” nie wykorzystując sławy swojego ojca, a w obecnej chwili to niełatwe zadanie. Sprzedaje swoje dziecięce zabawki, aby nabyć instrumenty, miedzy innymi gitarę Klive oraz magnetofon. Powstaje grupa "Les Mystere IV" (nazwa francuskiego myśliwsko-bombowego samolotu odrzutowego firmy Dessault), z którą wygrywa pierwszą nagrodę na paryskim muzycznym festiwalu ulicznym. W marcu roku 1965, umiera kochany dziadek Jeana, Andre Leon Joseph Alexis Jarre. Wraz z nim odchodzi dzieciństwo Jeana Michela.