Opis: Ozima forma pszenicy jest uprawiana w Polsce na powierzchni około 1,9 mln ha. Na przemiał przeznacza się ponad połowę zbiorów, jest bowiem pszenica ozima podstawowym zbożem chlebowym. Równocześnie odgrywa decydującą rolę w krajowym bilansie produkcji i zużycia pasz. Mrozodporność zarejestrowanych odmian umożliwia już szeroki zasięg uprawy, obejmujący w zasadzie cały obszar kraju. Istotnym kryterium wyboru odmiany jest przeznaczenie produkowanego ziarna. Jeśli ma być ono przeznaczone na cele młynarskie – to powinno cechować się odpowiednimi właściwościami przerobowymi i technologicznymi ziarna, mąki, ciasta i pieczywa. Natomiast przy wykorzystaniu ziarna na cele paszowe należy zwrócić uwagę na wysoką plenność i korzystne cechy rolniczo-użytkowe odmiany. Sposób uprawy: przedplon – okopowe na oborniku, tj. ziemniaki wczesne i średnio wczesne, ziemniak późny i burak cukrowy (na zachodzie kraju) rzepak ozimy, groch, bobik samokończący, owies. uprawa roli – po przedplonach wcześnie schodzących z pola i pozostawiających ścierń (rzepak, groch, zboża) należy zacząć od podorywki, którą wykonuje się możliwie najpłycej. Bezpośrednio po orce bronuje się pole. Bronowanie powtarzamy, w zależności od potrzeby, aż do orki przedsiewnej. Możemy również użyć zestawu uprawowego złożonego ze średniej brony i wału strunowego. Co najmniej 10 dni przed planowanym siewem wykonujemy orkę przedsiewną na średnią głębokość. W celu doprawienia roli stosujemy jedno, dwukrotnie agregat złożony z brony lub kultywatora, zakończony wałem strunowym. Po przedplonach późno schodzących z pola (bobik, burak) uprawę roli można ograniczyć do orki przedsiewnej i bronowania. W niektórych przypadkach, po roślinach okopowych, można uprawę roli uprościć tylko do kultywatorowania gruberem i zastosowania agregatu uprawowego. nawożenie – przedsiewnie azot stosuje się tylko po przedplonach zbożowych. Dawka powinna wówczas wynosić 30-40 kg N/ha. Po przedplonach niezbożowych rolę podstawową spełnia dawka zastosowana wczesną wiosną, przed ruszeniem wegetacji. Jeśli przekracza ona 50 kg N/ ha, to należy ją podzielić na dwie lub trzy części. Pierwszą część (60-70%) stosujemy przed ruszeniem wegetacji, pozostałą (nie więcej niż 40 kg/ha) w pełni strzelania w źdźbło. Przy podziale dawki na trzy części, tę ostatnią należy zastosować na 2 tygodnie przed kłoszeniem (najlepiej doglebowo w formie płynnej – RSM lub dolistnie w formie wodnego roztworu mocznika). Termin wysiewu nawozów i wielkość dawek (drugiej i trzeciej) można korygować na podstawie analizy chemicznej roślin lub wykonując pomiary N-Testerem. Optymalna dawka pod pszenicę ozimą wynosi 100 kg N/ha. Pszenica technologiczna (elitarna, jakościowa i chlebowa) wymaga wyższego nawożenia azotem (nawet 150 kg N/ha), w co najmniej trzech terminach. Pierwszą dawkę – w ilości 60% dawki sumarycznej – należy podać w okresie wznowienia wegetacji, drugą (ok. 40kg) – najlepiej w fazie wzrostu trzeciego międzywęźla. Pozostałą część azotu daje się w formie roztworu mocznika pod koniec fazy strzelania w źdźbło (łącznie z siarczanem magnezu) lub zaraz po wykłoszeniu (w razie potrzeby z dodatkiem dolistnego nawozu wieloskładnikowego). Pszenica należy do zbóż wrażliwych na niedobór miedzi i manganu. W płodozmianach z regularnie stosowanym obornikiem i w warunkach przyorywania słomy zbożowej niedobory mikroelementów praktycznie nie występują. Nawozy fosforowe stosujemy jednorazowo pod podorywkę lub pod orkę przedsiewną. Wielkość dawek zależy przede wszystkim od zasobności gleby, klasy gleby i przedplonu. Na glebach o średniej zasobności w fosfor i potas trzeba zastosować ok. 80 kg P 2 O5 i 100 kg K 2 O na 1 ha. Nawożenie mineralne najlepiej jest wykorzystywane na glebach o odczynie obojętnym, dlatego gleby kwaśne wymagają wapnowania, najlepiej pod przedplon dla pszenicy lub w czasie uprawek pożniwnych po zbiorze przedplonu. W przypadku niskiej zasobności gleby w magnez należy zastosować wapno magnezowe. siew – najwcześniej należy wysiewać pszenicę na Warmii i Mazurach, na Suwalszczyźnie, Podlasiu i Lubelszczyźnie (15-20.09.) W centralnej Polsce, a także w Małopolsce najkorzystniej jest siać w 3. dekadzie września. Na Pomorzu Zachodnim i Gdańskim, Żuławach, w Wielkopolsce, na Ziemi Lubuskiej oraz na Dolnym Śląsku optymalnym terminem siewu jest 25.09. - 5. 10. Termin siewu ma ścisły związek z gęstością siewu. W średnich warunkach gospodarowania na glebach pszennych optymalna ilość wysiewu wynosi 4,5-5,0 mln kiełkujących ziaren na 1 ha, w gorszych warunkach siedliskowych wskazany jest wysiew 5,5-6,0 mln ziaren na 1 ha. Przy opóźnieniu siewu należy zwiększyć gęstość o 10-15%. Niektóre odmiany silniej reagują zniżką plonu na opóźnienie siewu niż inne. zbiór – jednoetapowo kombajnem powinien następować w fazie pełnej dojrzałości, przy wilgotności ziarna poniżej 18%. Pozostawianie pszenicy zbyt długo na polu powoduje osypywanie oraz porastanie ziarna. Zwykle konieczne jest dosuszenie ziarna w suszarniach.
Ozima - forma pszenicy jest uprawiana w Polsce na powierzchni około 1,9 mln ha. Na przemiał przeznacza się ponad połowę zbiorów, jest bowiem pszenica ozima podstawowym zbożem chlebowymeśli ma być ono przeznaczone na cele młynarskie – to powinno cechować się odpowiednimi właściwościami przerobowymi i technologicznymi ziarna, mąki, ciasta i pieczywa. przedplon – okopowe na oborniku, tj. ziemniaki wczesne i średnio wczesne, ziemniak późny i burak cukrowy. zbiory jednoetapowo kombajnem powinien następować w fazie pełnej dojrzałości, przy wilgotności ziarna poniżej 18%. Pozostawianie pszenicy zbyt długo na polu powoduje osypywanie oraz porastanie ziarna. Zwykle konieczne jest dosuszenie ziarna w suszarniach. Mamnadzieje , że pomogłam ; d
