dąb bezszypułkowy: -drewno nieco bardziej miękkie i lżejsze niż u dęba szypułkowego, -barwa: biel - średnio twardy, o barwie biało-żółtawej. Twardziel zdecydowanie ciężka, odporna na ścieranie, bardzo twarda (może przewyższać twardością nawet drewno bukowe), barwa brunatna. -zastosowanie: drzewo parkowe, alejowe i uliczne, a także leśne, wykorzystywane też do zadrzewień krajobrazowych, jako osłona od wiatru, do umacniania gruntu, na dziedzińcach.Twarde drewno używane jest na forniry, na schody i parkietym jako drewno budowlane i konstrukcyjne w budownictwie wodnym, lądowym naziemnym i poniżej powierzchni gruntu, do wyrobu drewnianych pali, do wyrobu płotów, kostki drewnianej, pergoli, mebli ogrodowych, itd. Poza tym wykorzystywany jest do budowy łodzi i kontenerów, do produkcji cebrzyków i beczek ( na wino i koniak) oraz progów (podkłady w rozjazdach). W meblarstwie do wykańczania wnętrz, szczególnie jako boazeria na ściany i sufity, jak również do produkcji masywnych mebli, okien, drzwi itd. Dąb bezszypułkowy miał duże znaczenie w garbarstwie skór. Kora dębu, zwłaszcza gładka kora młodych drzew, tak zwana kora lustrzana, jest bogata w garbniki. Żołędzie były kiedyś ważnym źródłem paszy dla świń. Składnik ziół pozyskiwany z kory - Cortex Querci - znajduje jeszcze dziś zastosowanie w leczeniu przewlekłych chorób skóry. Z prażonych żołędzi można produkować namiastkę kawy. Buk zwyczajny: -drewno bukowe jest białawoszare do czerwonawego (zarówno biel jak i twardziel), bardzo łatwo łupliwe, twarde, wytrzymałe, lecz mało elastyczne. -zastosowanie: przetwarzane jest na forniry łuszczone, arkusze sklejki i drewno prasowane. Nadaje się do produkcji wełny drzewnej. W procesie mielenia otrzymuje się mączkę drzewną, która znajduje zastosowanie jako materiał wypełniający. Przez rozbicie struktury drewna powstają półprodukty, ścier drzewny, masa celulozowa i półmasy celulozowe. Szczególnie rozprzestrzeniona jest produkcja włókien sztucznych z bukowej półmasy celulozowej, np. wiskoza produkowana jest głównie z drewna bukowego. W budownictwie używane do produkcji schodów, parkietów i podłóg z kostki drewnianej; znajduje szerokie zastosowanie w meblarstwie. Nadaje się do produkcji trzonków różnych narzędzi i przyrządów, stołów warsztatowych, beczek, krosien tkackich, części instrumentów, płóz do sań, naczyń oraz sprzętów kuchennych i domowych. Ponadto znajduje zastosowanie w produkcji zabawek, krzeseł i taboretów, gontów, podkładów kolejowych a także jako dobre drewno opałowe. Jako że jest bardzo wytrzymałe na działanie wody używane jest w budownictwie okrętowym (sporządza się z niego stępki - kile). Słynne meble wiedeńskie powstają z drewna bukowego, które jest gięte bezpośrednio po poddaniu go działaniu gorącej pary wodnej. Zwęglanie dostarcza węgla drzewnego, paku i smoły drzewnej (dziegciu) używanej do konserwacji. Dziegieć w roztworze alkoholowym lub w postaci maści jest składnikiem wielu leków dermatologicznych. Aż do średniowiecza orzeszkami bukowymi skarmiano świnie. W czasie I wojny światowej olej z orzeszków bukowych używany był w celach spożywczych (z 4kg orzeszków powstawał 1 litr oleju). Kora bukowa służyła do produkcji garbników. Liście bukowe wykorzystywano kiedyś jako paszę dla bydła, ściółkę i z uwagi na odporność na gnicie, jako materiał wypełniający. Olcha czarna: -Barwa: bladoróżowy do jasnopomarańczowego, na powietrzu ciemnieje. -Twardość: Lekkie, miękkie, łupliwe, odporne na długie przebywanie w wodzie. Podczas wysychania paczy się. -Zastosowanie:Dawniej bardzo duże znaczenie. Służyło do produkcji narzędzi rolniczych, sprzętów kuchennych, drewniaków, pudełek na cygara, arkuszy sklejki, stolików pod maszyny do szycia itp. Odporne na działanie wody, wytrzymuje w niej nawet 100 lat, nie gnije dlatego też było używane w budownictwie wodnym i w młynach, a także do budowy rur wodociągowych. W dzisiejszych czasach używane w snycerstwie, meblarstwie, a także do produkcji forniru. Z liści i kory produkuje się preparaty zawierające garbniki, do stosowania zewnętrznego w leczeniu owrzodzeń, guzów, ran, zapalenia gardła i migdałów, anginy i krawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Kwiatostany i korę używano w garbarstwie, szyszeczki służyły do produkcji atramentu. Olcha szara: Budowa: Drewno jest lekkie, miękkie, łupliwe, nie zróżnicowane na biel i twardziel. Podczas wysychania paczy się. Zaraz po przecięciu jest żółtawobiałe, ale w zetknięciu z powietrzem wkrótce zmienia kolor na pomarańczowo-czerwony, bardziej czerwone od drewna olszy czarnej. Jest gorszej jakości i bardziej nietrwałe. Zastosowanie:podobnie jak drewno olszy czarnej jednak ma gorsze właściwości i nie tak grube pnie. Głównie jako drewno opałowe i na potrzeby przemysłu celulozowego, niekiedy do produkcji zabawek i drewniaków. Sosna pospolita: Barwa: biel żółtawobiała lub czerwonawobiała, rdzeń brązowawy, pod wpływem światła mocno ciemnieje do barwy brązowoczerwonawej. Twardość: Drewno bogate w żywicę, miękkie, schnie powoli, kurczy się w umiarkowanym stopniu, bardzo trwałe. Zastosowanie: do zadrzewień krajobrazowych, do parków i ogrodów. Używane do produkcji mebli i w przemyśle budowlanym. Modrzew: -Barwa: Drewno ma żółtawą do czerwonawobiałej biel grubości 1-3cm i czerwonawobrązową twardziel. Twardość: szybko wysycha, kurczy się umiarkowanie, jest żywiczne, ciężkie, wytrzymałe i elastyczne. Jest najtwardszym i najbardziej wytrzymałym drewnem iglastym w naszym kraju. Zastosowanie: Odporne na działanie wody dlatego używane do wyrobu elementów narażonych na wilgoć. Do produkcji okładzin ścian zewnętrznych, wewnętrznych i sufitów, parkietów, okien i do budowy okrętów i w budownictwie wodnym. Jeśli coś niejasne lub za mało to pisz
z charakteryzuj podanie drzewa : dąb lipa buk olcha sosna świerk modrzew Ta charakterystyka ma zawierać tylko : barwę twardość zastosowanie oraz rysunek słojów (jak sie da) DAJĘ NAJ!!!!!!!!!!!!!!...
