1.Chlorek sodu (NaCl) – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu chlorowodorowego i sodu. Czasami zapisuje się również ją jako sól kwasu solnego i wodorotlenku sodu (HCl + NaOH → NaCl + H2O), stanowiący podstawowy składnik soli kuchennej i soli warzonej. Woda morska to wodny roztwór chlorku sodu (i, w mniejszym stopniu, innych soli). Chlorek sodu jest bezbarwną substancją krystaliczną, dobrze rozpuszczalną w wodzie, jednak o niewielkim stężeniu maksymalnym, słabo higroskopijną. Krystalizuje w układzie regularnym. Głównym surowcem do pozyskania chlorku sodu jest sól kamienna, nazywana w mineralogii halitem. Halit jest pozyskiwany głównie metodami kopalnymi. Otrzymuje się go także poprzez odparowanie wody morskiej. To chlorek sodu powoduje, że woda morska jest słona. Wchodzi także w skład płynu pozakomórkowego organizmów żywych. W kuchni jest używany do solenia potraw (przyprawa), a w przemyśle spożywczym używany jako naturalny środek konserwujący. Jest również jednym z ważniejszych związków chemicznych w przemyśle chemicznym. Jest używany podczas zimy do posypywania chodników i jezdni w celu spowodowania topnienia lodu, gdyż jego roztwór ma niższą temperaturę krzepnięcia. Węglan sodu (nazwy zwyczajowe: soda, soda kalcynowana Na2CO3) nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu węglowego i sodu. W temperaturze pokojowej jest to biała, higroskopijna substancja, która topi się w temperaturze 852°C i dobrze rozpuszcza się w wodzie. Z roztworu krystalizuje w postaci dużych bezbarwnych kryształów, wietrzejących na powietrzu. W przyrodzie związek ten występuje w stanie naturalnym tzw. jeziorach sodowych oraz w popiele roślin morskich. Stanowi też ważny składnik wielu minerałów. Stosuje się go do wyrobu szkła oraz papieru. Wykorzystuje się go również w produkcji mydła i środków piorących. Jest stosowany do zmiękczania wody. 2. Pole magnetyczne Ziemi chroni nas przed różnymi zjawiskami w kosmosie np. promieniowanie
