Rodzina katolicka to rodzina bardzo religijna. Jest to rodzina, która bardzo często chodzi do kościoła na msze, pilnuje by dzieci przyjmowały sakramenty, również rodzice je przyjmują. W domu takim wszystkie Boże przykazania są przestrzegane i pilnuje się by nikt z domowników ich nie łamał. Niejednokrotnie też przed posiłkami , które oczywiście je się wspólnie odmawia się modlitwę dziękczynną i dziękuje się Panu za te dary, które znajdują się na stole. Oczywiście warto też wspomnieć, że w rodzinie takiej nie ma miejsca na kłótnie i jakieś niedomówienia. Jeśli między nami są jakieś niedomówienia to zaraz dąży się do tego by ich więcej nie było. Każdy stara się żyć tak jak przystało na porządnego człowieka. W domu takim nie usłyszy się przekleństwa. Rodzina ta pomaga sobie w codziennych obowiązkach, mimo, ze wielokrotnie nie ma się na to ochoty to jednak jeden z drugim rusza się do pracy, by tylko matce czy ojcu było lżej. I jest to dobre, aczkolwiek nie jest bardzo często spotykane. Mam nadzieję że pomagłam.... LICZE NA nAJ...
RODZINA KATOLICKA Sobór Watykański II nazwał rodzinę katolicką - szkołą człowieczeństwa, szkołą Bożej miłości, domowym Kościołem. Rodzina - jak podaje Katechizm Kościoła Katolickiego - jest" podstawową komórką życia społecznego. Jest naturalną społecznością, w której kobieta i mężczyzna są wezwani do daru z siebie w miłości i do przekazywania życia. Rodzina jest wspólnotą, w której od dzieciństwa można nauczyć się wartości moralnych, zacząć czuć Boga i dobrze używać wolności. Papież definiuje rodzinę jako "wspólnotę osób, składającą się z mężczyzny i kobiety jako małżonków, rodziców, dzieci i krewnych." Literatura katolicka wykazuje różnicę między "rodziną" a "rodziną chrześcijańską". W "Encyklopedii chrześcijańskiej" czytamy: "rodzina istniała przed wspólnotą chrześcijańską i nie zależała od niej. Jednak chrześcijaństwo traktuje rodzinę wyjątkowo: postrzega ją nie tylko w oparciu o szczęście lub brak szczęścia jej członków, ale przede wszystkim w oparciu o związek z łaski Chrystusa i służbę jego Królestwu(...) Wspólnota rodzinna opiera się o miłość Jezusa, co na nowo definiuje rolę i znaczenie więzi rodzinnych(...) W rodzinie chrześcijańskiej człowiek otwiera się na współmałżonka, na dzieci na społeczeństwo, i tak okazuje się ona miejscem, gdzie wiara przejawia się w czynach i gdzie spełnia się królestwo Boże. Życie rodzinne jest rzeczywistą drogą do świętości i wyjątkowym rodzajem szkoły duchowej." Wzorem rodzin katolickich jest Jezus, Maryja i Józef - jedyna i niepowtarzalna rodzina w dziejach ludzkości. "Święta Rodzina - wzór doskonałego połączenia miłości, ojcowskiej odpowiedzialności i synowskiego posłuszeństwa." 26 XII 2004r- w Dniu Świętej Rodziny, w 1 programie Telewizji Polskiej przed modlitwą "Anioł Pański" Ojciec Święty wygłosił rozważania "Rodzina naszą troską" , gdzie mówił o wzorowej prawidłowej rodzinie katolickiej. W takiej rodzinie wszyscy są równi w godności, zobowiązani do szacunku, pomocy, odpowiedzialności i sprawiedliwości. Istnieje podział ról, a także praw i obowiązków stosownych do pełnionej roli. "Rodzina chrześcijańska jest małym Kościołem ustanowionym przez Chrystusa i złączonym ze sobą miłością, wiarą i nadzieją. Codzienna wspólna modlitwa, czytanie Pisma Świętego umacniają rodzinne więzi i prowadzą do jej świętości. Powołaniem rodziny jest jej ewangelizacja" Ognisko domowe, to miejsce, w którym powinny panować czułość, szacunek, wierność, bezinteresowność. Tu kształtują się cnoty chrześcijańskie: umiejętność przebaczania, wyrzeczenia, roztropności, solidarności, odpowiedzialności, panowania nad pokusami i pychą. Ma to prowadzić do prawdziwej wolności, gdzie dobro duchowe ma przewagę nad dobrami materialnymi. W rodzinie rozpoczyna się wychowanie do wiary, do pracy i życia społecznego. Rodzice powinni dawać temu świadectwo własnym życiem. Powinniby autentycznym przykładem dla swoich dzieci. Rodzina to kolebka patriotyzmu i kultury ludzkiej. Dom rodzinny to symbol materialnych i duchowych wartości narodowych. Rodzina jest wspólnotą ludzi różniących się wiekiem, płcią, usposobieniem, charakterem. Tylko prawidłowa, odpowiednia i dojrzała miłość, pozbawiona egoizmu, może być jej spoiwem. "Miłość w chrześcijaństwie nie jest jakimś dodatkiem, ale jego istotą, podstawową relacją zamkniętą w przykazaniu: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego" Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe prawo. " Tylko w kochającej się rodzinie jej członkowie czują się bezpiecznie, spokojnie i tworzą harmonię. To właśnie w rodzinie człowiek uczy się tej miłości, która jest cierpliwa, łaskawa, która nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą, nie dopuszcza się bezwstydu, nie pamięta złego, która wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, która wszystko przetrzyma i nigdy się nie skończy... Tam gdzie brakuje miłości oraz sprawiedliwości przychodzi smutek i poczucie krzywdy. Rodzina jest więc pierwszym środowiskiem, które kształtuje człowieka. Klimat miłości i zatroskania, lub klimat zaniedbania i odrzucenia - stanowią elementarne podłoże, w którym rozwija się każde dziecko. Poprzez codzienny kontakt w rodzinie można zaobserwować więc - jak rozwija się wzajemne zaufanie, ale też i zamknięcie w sobie; szczerość - ale i kłamstwo; dyskrecja, ale i bezmyślna gadanina... dziecko poszukuje coraz to nowych sposobów znalezienia wspólnego języka z rodzicami, z rodzeństwem i ze starszymi w rodzinie. Na tej płaszczyźnie mogą zdarzać się trudności i niepowodzenia, ale pomimo zewnętrznych przejawów buntu - młody człowiek bardzo potrzebuje akceptacji, uczucia i bliskości swojej rodziny - a w szczególności rodziców.