Uważam, że najważniejsza jest miłość "pomimo". To niezwykła i bardzo cenna umiejętność, kiedy potrafimy kochać nie kogoś idealnego, ale również takiego, który ma wady, niekiedy bardzo wyraźne. Nie patrzymy jednak na nie. Kochamy go mimo to. Mimo tego, że popełnił wiele błędów, że w przeszłości nas zranił, że inni nie mówią o nim niczego dobrego. Nie kierujemy się tym, jaki jest. Każdy ma wady. Pomagamy mu nad nimi pracować i zmieniać się na lepsze. Nie potępiamy go za to, że nie jest idealny. Kochamy go mimo to. To bardzo piękne. To umiejętność, którą powinien posiadać prawdziwy chrześcijanin. Łatwo jest kochać ludzi idealnych i stawiać im warunki, do których muszą się dostosować, żebyśmy ich zaakceptowali. Najtrudniej jest zaakceptować kogoś takim, jaki jest, niedoskonałym.
