Polityka oświatowa władz carskich w Królestwie Polskim (do 1830r)

Wiek XIX był dla Polaków szczególnie trudny. Wówczas to byli oni narodem pozbawionym własnej państwowości oraz nieustannie zmagającym się z państwami zaborczymi o zachowanie polskości. Jedną spośród wielu płaszczyzn, na jakich odbywała się ta walka, było szkolnictwo. Zasadniczym bowiem zadaniem szkoły jest m.in. wychowanie, wpajanie wartości czy wreszcie kształtowanie postaw u młodych ludzi. Ci z reguły nie mają w pełni ukształtowanych poglądów, są , by tak rzec, plastyczni tzn. można łatwo nadać im pożądany kształt, wychować w odpowiedni sposób lub wpoić określone zasady. Zważywszy zaś na politykę władz carskich, dążących w dłuższej perspektywie do zrusyfikowania i wynarodowienia Polaków, można dojść do wniosku, iż zagadnienia szkolnictwa odgrywały w niej ważną rolę. Polityka ta stanowiła jednocześnie olbrzymie zagrożenie dla narodu polskiego, sprawiając, że "szkolnictwo i inne formy działalności oświatowej stały się (…) najważniejszym polem walki społeczeństwa polskiego z zamierzeniami caratu"