potrzebuje streszczenie ewangeli świętego Jana rozdział od 18 do 20   Z góry dziękuje

 Ewangelia według św. Jana nie cytuje Jezusa trzykrotnie zapowiadającego swoją śmierć i zmartwychwstanie. Kilkakrotnie jednak potwierdza zamiary tych, którzy w pozostałych ewangeliach zostali wskazani bezpośrednio.     "Potem Jezus chodził po Galilei, bo po Judei nie chciał chodzić, gdyż Judejczycy dążyli do zabicia Go." "Tego zatem dnia postanowili, że Go zabiją." "Arcykapłani tymczasem uchwalili, że i Łazarza zabiją."     Dlaczego pasterze Izraela postanowili zabić Jezusa? Bo On jest dobrym pasterzem, a oni nie chcą w Niego uwierzyć. Dlaczego postanowili zabić Łazarza? Bo jego życie obala ich dowody w procesie Jezusa.     Obrońcą Jezusa został do końca poganin Piłat, rzymski administrator Judei. Piłat wyraźnie nie chciał skorzystać z przysługującego mu prawa do skazania na śmierć Jezusa. Uznał, że jest niewinny. Poddał się jednak szantażowi ze strony przywódców religijnych: "Nie mamy króla, tylko Cezara". "Jeśli Go wypuścisz, nie będziesz już przyjacielem Cezara. Ktokolwiek bowiem ogłasza się królem, występuje przeciw Cezarowi". Przywódcy religijni zdetronizowali Boga z pozycji Króla Izraela, a na Jego miejsce zaprosili cesarza Rzymu. Gdyby przyjąć ich słowa wypowiedziane przed Piłatem za prawdziwe, to w świątyni czciliby Cezara. To i tak bez znaczenia, bo odtąd “prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie.”     Wypełniło się wszystko, co zostało zapowiedziane i opisane przez Jezusa i Proroków.     Dowody przedstawione w procesie Jezusa przez religijnych przywódców są fałszywe, a proces niezgodny z Prawem Mojżeszowym. Uwolnili winnego, a ukrzyżowali niewinnego.     Jezus został zabity. Jego martwe ciało zostało złożone do grobu, a wejście zamyka niewzruszony głaz. Grobu strzegą strażnicy.     Jezus nie jest przestępcą, bo takim odmawiano prawa namaszczenia ciała przed złożeniem do grobu. Piłat nawet po śmierci uznaje niewinność Jezusa zezwalając na zwyczajowy pochówek.     Pogrzebanie Jezusa we własnym grobie rodzinnym było szczególnym wyrazem przywiązania i czci ucznia Jezusa, Józefa z Arymatei.     Wielu różnych ludzi może potwierdzić śmierć Jezusa.     Bóg przyjął pełną miłości ofiarę z życia i śmierci Jezusa, Syna Bożego. Została ustanowiona podstawa usprawiedliwienia przed Bogiem każdego człowieka przez wiarę w Jezusa Chrystusa, w darze, z łaski tak wielkiej jak wielka jest ta miłość. “Jezus rzekł: "Wykonane jest". Potem, pochyliwszy głowę, oddał ducha.” Dokonało się przebłaganie, pojednanie, odkupienie, usprawiedliwienie i zbawienie. Zostały pokonane wszystkie przeszkody oddzielające świętego Boga od grzesznego człowieka. Niebo zostało otwarte dla wierzących ze wszystkich narodów.     Przywódcy religijni: arcykapłani, przywódcy stronnictwa faryzeuszów, nauczyciele religijni z Jerozolimy osiągnęli swój cel.  Jednak Syn Boży nie zakończył jeszcze wypełniania misji Ojca na ziemi.  Trwa proces Jezusa, oskarżyciele się śpieszą, zbliżają się święta, Piłat zauważa brak winy oskarżonego, ale też che zdążyć z zakończeniem procesu przed ważnym świętem. Poncjusz Piłat pełni urząd od 26 roku po Chr., już poznał zwyczaje religijne, czy zna podłoże dzielące Jezusa i Jego przeciwników? Przeciwnicy przechodzą od oskarżenia, że Jezus jest „złoczyńcą", którego Żydzi nie mają prawa zgładzić; do zarzutu, że czynił się On „Synem Bożym" i wreszcie, że czyni się „królem", co oznaczało bunt wobec Cezara.     „Piłat postępuje tutaj zgodnie z rzymską zasadą zwaną cognitio - przeprowadza dochodzenie w celu ustalenia, co się naprawdę wydarzyło. Jako prokurator podejmował on ostateczną decyzję i przed nikim nie ponosił odpowiedzialności, chyba że posłano skargę do Rzymu. Mimo to jednak bada sprawę.”     Oskarżyciele Jezusa wiedzą, że królestwo Boże nie opiera się na sile militarnej, ale mają nadzieję, że tak to zrozumie Piłat.     Aby wejść do królestwa trzeba osobiście narodzić się na nowo, narodzić z wody i Ducha, bo członkowie królestwa „nie z pragnienia człowieka, lecz z Boga się narodzili”. Bez tego ponownego narodzenia nie można „ujrzeć” królestwa i „wejść” do niego. To królestwo „nie jest z tego świata”. To królestwo nie posiada armii, ani ochrony, która obroniłaby Jezusa przed aresztowaniem przez religijnych przeciwników i wydaniem Go Piłatowi.     Władza Jezusa pochodzi od Tego, kto posłał Go na ten świat. Jego prawda, to prawda o jedynym prawdziwym Bogu. Jego władza królewska nie jest skierowana przeciw Rzymowi. Judejczycy bezprawnie zaaresztowali i wydali Jezusa Rzymianom. Celem Jego królestwa nie jest ziemska władza, lecz zbawienie ludzi. Prawda Jezusa, to prawda jedynego Boga, Stwórcy wszystkich ludzi.     Piłat może dociekać prawdy na temat Jezusa, zebrać dowody, przesłuchać świadków, odsłonić kłamstwo oskarżycieli. Jezus nie przekroczył prawa rzymskiego, Jezusa nie złamał ani jednego z przepisów Prawa Mojżeszowego. Nie może zostać skazany zgodnie z prawem. Skazuje Go świat odwrócony od Boga.     Tylko prawda może zmienić tok tego przewodu sądowego. „Każdy, kto jest z prawdy, słucha głosu mego.” Piłat rozumie prawdę w znaczeniu filozoficznym. Jako człowiek wykształcony wie, że filozofa można potraktować jako człowieka nieszkodliwego. Jeśli Jezus jest jakimś nauczycielem, to też nie jest groźny. Piłat nie znajduje podstawy do skazania go na śmierć.     Proces Jezusa okazuje, w jaki sposób świat występuje przeciw swemu Stwórcy. Piłat mógłby jeszcze długo rozmawiać z Jezusem o prawdzie, ale odczuwając naleganie oskarżycieli, na nich przeniósł ciężar badania prawdy. Zebrany tłum zwolenników arcykapłanów, członków Rady, nauczycieli religijnych oraz stronnictwa faryzeuszów uwolni bandytę Barabasza, a skaże na śmierć niewinnego Jezusa.  Blisko konającego Jezusa stali ci, którzy miłowali Go najbardziej.     Jezus, Syn Boży, umiera, aby umożliwić zbawienie wszystkim ludziom wszystkich czasów.     Jezus, człowiek, umierając nadal miłuje swoją Matkę. On jest sprawiedliwym i chce wypełnić do końca przykazanie "czcij ojca i matkę".     "Matka Jezusa liczyła wówczas przypuszczalnie prawie pięćdziesiąt lat, była wdową i żyła w społeczeństwie, w którym kobiety rzadko były w stanie utrzymać się same". Jezus powołuje Jana, wobec świadków, na swojego zastępcę wobec Matki, a Matce wskazuje Jana jako Jego prawnego zastępcę.     Nowy Testament opisał św. Jana jako szczególnie przygotowanego do tej roli. Umiłował Jezusa, umiłuje Matkę Jezusa. Jan zaczął wykonywać postanowienia testamentu Jezusa jeszcze tego samego dnia.     Ukrzyżowany, konający Jezus pożegnał się ze swoją Matką i uczniem Janem. Kończąc ziemskie posłannictwo Syn Boży oświadczył: „Wykonane jest”. Składana jest ofiara za wszystkich ludzi, aby przez wiarę w Jezusa Chrystusa mogli zostać zbawieni. Po tym oświadczeniu Syn Boży, Mesjasz zakończył ziemskie życie. Umarł człowiek Jezus, żyje Syn Boga Najwyższego.     Jego ziemskie ciało należało pogrzebać. Wrogowie Jezusa chcą oczyścić miasto przed Świętem, chcą zapomnieć o tym, co zrobili oskarżając sprawiedliwego i niewinnego Jezusa, chcą świętować odniesione zwycięstwo. Już nie będą słuchali Jego kazań o obłudnikach, a ludzie, których zwiódł wrócą do nich. Niektórzy z nich będą teraz mówili o sobie, że są dobrymi pasterzami, a On był złym.     Piłat mógł odczuwać wstyd - bo skazał niewinnego człowieka pod presją szantażystów, dlatego zgodził się na przyśpieszenie śmierci skazańców.     Odnajdywane szczątki ludzi ukrzyżowanych wskazują, że golenie skazańców łamano przed śmiercią w celu przyspieszenia śmierci przez uduszenie. „Skazańcy, przywiązani do krzyża sznurami, konali przez kilka dni. Umierający mógł się opierać na drewnianej podporze, umieszczonej w środkowej części krzyża. Podpórka pozwalała mu oddychać, przedłużając agonię umierania. Gdy żołnierze chcieli przyspieszyć śmierć przez uduszenie, łamali nogi ofiary żelaznymi pałkami, by nie mogła się podnosić.”     Rzymianie pozwalali, by ciała skazańców ulegały rozkładowi na krzyżu. Tradycja żydowska wymagała potwierdzenia, że człowiek nie żyje, zanim można go było uznać za umarłego, lecz obserwujący egzekucję Żydzi nie potraktowaliby ciała z takim brakiem szacunku jak ten Rzymianin.     Tora zakazywała łamania kości baranka ofiarnego. Prawo żydowskie wyznaczało surową karę cielesną za złamanie kości baranka paschalnego. Proroctwo mesjańskie z Psalmu 34 zapowiada: „Wiele nieszczęść [spada na] sprawiedliwego; lecz ze wszystkich Pan go wybawia. Strzeże On wszystkich jego kości: ani jedna z nich nie ulegnie złamaniu.”     Jeśli celem cytatu o „nie łamaniu kości” było przyrównanie Jezusa do baranka paschalnego, wówczas jego źródłem byłaby znana z Tory zasada zabraniająca łamania jego kości. Jeśli zaś autor miał na myśli obraz cierpiącego sprawiedliwego, wówczas źródłem cytatu mógł być jeden z Psalmów tradycyjnie łączonych z męką.     Prorok Zachariasz zapowiada inny szczegół mesjański: „Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym”. (Za 12,10)     Józef z Arymatei i Nikodem za zgodą Piłata pochowają ciało w grobie w sposób godny sprawiedliwego, a nie potępionego skazańca.     Smutek, lęk, rozczarowanie i zwątpienie mogły zrodzić się na widok martwego ciała Jezusa. Uczniowie, którzy widzieli wcześniej znaki i cuda, których nie czynili inni ludzie, słuchali słowa, które nie było ludzkim, którzy wyznali wiarę, że On jest Mesjaszem, Synem Bożym, teraz smucą się i płaczą. Jeszcze nie wiedzą, kiedy ich smutek zamieni się w radość, której nie zakłóci nic, aż do końca ich ziemskiego życia.

potrzebuje streszczenie ewangeli świętego Jana rozdział 20   Z góry dziękuje

potrzebuje streszczenie ewangeli świętego Jana rozdział 20   Z góry dziękuje...