Torfowiska wysokie- zwane inaczej mszarem,formacja powstająca w procesie narastania złoża torfowego i odcięcia jego roślinności od wód, wskutek tego jest zasilane przez wody opadowe(np deszcz). Torfowiska niskie- powstające na skutek przepływu lub stagnowania wód eutroficznych, najczęstsze na obszarze Polski, wykształcają się na obszarze dolin rzecznych, żyzne i bogate florolystyczne: zbiorowiskaszuwarowe (trzcina lub pałka) lub daninowe (mchy lub turzyce).
Torfowiska niskie zajmują zagłębienia terenu, szczególnie doliny rzeczne, są więc zasilane wodami powierzchniowymi i gruntowymi, zwykle bogatymi w biogeny. Porastają je zarośla wierzbowe, niekiedy z udziałem brzozy, lasy z olszą czarną czyli olsy oraz szuwary tworzone przez trzcinę pospolitą, tatarak, a zwłaszcza wielkie, kępowe turzyce – błotną, sztywną, zaostrzoną, tunikową. Z gatunków łąkowych na torfowiska niskie wkraczają mchy torfowce, skrzypy, jaskier ostry, niezapominajka, kaczeniec oraz kukułki Dactylorhiza i wiele gatunków mchów. Torfowiska wysokie charakteryzują się wyniesionym ponad otocznie pokładem torfu. Do najbardziej typowych obiektów w tej grupie należy kilkadziesiąt związanych z pobrzeżem Bałtyku torfowisk kopułowych typu bałtyckiego, w których środkowa część jest płaska i silnie wypiętrzona w stosunku do żyźniejszego, często podtopionego okrajka. Utrzymanie odpowiedniej wilgotności warstwy powierzchniowej możliwe jest dzięki porowatej strukturze torfu i jego zdolności do podciągania słupa wody. W innych rejonach budowa złoża torfu może być mniej wypukła, np. w Polsce północno-wschodniej znane są formy o charakterze płaskich mszarów z dominacją brunatnych i czerwonych torfowców