Pobożna królowa pragnęła, aby lud miał łatwy dostęp do kościołów, dlatego nie żałowała pieniędzy na fundowanie świątyń i klasztorów. Z tego powodu nazywano ja „pomnożycielką kultu Bożego”. Ufundowała między innymi klasztor i kościół oo. Karmelitów pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie na Piasku oraz konwent dla benedyktynów słowiańskich na peryferiach miasta na Kleparzu, którego misją miało być skłonienie prawosławnych mieszkańców Rusi Czerwonej do zjednoczenia z Kościołem katolickim. Jadwiga wspierała też hojnie inne kościoły, między innymi kartuzów w Lechnicy, cystersów w Ołoboku i w Lądzie, franciszkanów w Krośnie, dominikanów w Sandomierzu oraz łożyła na budowę kilku ołtarzy w katedrze krakowskiej. Ufundowała też Kolegium Psałterzystów, składające się z szesnastu kapłanów, którzy przez całą dobę mieli odmawiać psalmy, jak również obdarowywała świątynie w całej Polsce i na Litwie niezliczonymi artystycznymi dziełami.
