Wypiście mi Historie Lodówki plis;)

Prymitywne lodownie powstawały już przed naszą erą, jednak były to duże budowle, na które przeciętny człowiek nie mógł sobie pozwolić. Rozwiązanie bliższe lodówce stosowali Wikingowie. Wewnątrz domu, z dala od ogniska, kopano głęboki dół, na dnie którego umieszczano lód lub śnieg. Po zapełnieniu dołu żywnością, przysypywano go warstwą ziemi. Mięso zabezpieczone w ten sposób zachowywało świeżość przez wiele miesięcy po zakończeniu zimy. Lodówka oznaczała niegdyś pomieszczenie gospodarcze, pojemnik lub szafkę izolowaną termicznie od otoczenia, umożliwiającą przechowywanie w obniżonej temperaturze łatwo psujących się produktów. Chłodzenie zapewniało umieszczenie we wnętrzu lodówki substancji o odpowiednio niskiej temperaturze i dużej pojemności cieplnej. Mogło to być ciało o dużej masie i cieple właściwym, jednak zazwyczaj wykorzystywano do tego celu ciepło przemiany fazowej (topnienia). Najczęściej używane czynniki chłodzące to lód (stąd nazwa — lodówka), mieszaniny oziębiające (np. lód z dodatkiem soli) oraz zestalony dwutlenek węgla - suchy lód. Przenośne pojemniki o podobnej funkcji nazywamy termosami. Specjalne budowle służące do magazynowania i przechowywania lodu to lodownie. Tak samo nazywa się samochody izolowane, z wbudowanymi akumulatorami chłodu (w postaci płyt eutektycznych).Lodówka – pomieszczenie gospodarcze, zasobnik lub szafa wewnątrz której utrzymywana jest temperatura obniżona w stosunku do otoczenia. Jest to także popularna, acz nie całkiem poprawna, potoczna nazwa chłodziarki. Lodówki tego typu wyszły z użycia wraz z popularyzacją domowych chłodziarek elektrycznych w latach 30 XX w., które nie muszą być zaopatrywane w lód.

Odkrycie procesu schładzania dało początek ponad dwustuletniej pracy nad wynalezieniem i udoskonalaniem lodówki. W 1834 roku Jacob Perkins, Amerykanin, jako pierwszy doszedł do wniosku, że niektóre płyny, podczas parowania, powodują schładzanie. Pragnąc dowieść swojej racji, zaangażował do pracy kilku mechaników i skonstruował pierwsze urządzenie chłodnicze. Tymczasem John Harrison, szkocki drukarz pracujący w Australii, odkrył proces schładzania niezależnie od Perkinsa i to właśnie on przyczynił się do urynkowienia wynalazku. Któregoś dnia, czyszcząc za pomocą eteru metalowe płytki z czcionkami, stwierdził, że posiada on właściwości chłodzące. Pierwsze lodówki Harrisona pojawiły się na rynku w 1862 roku. Jego drugim dokonaniem było także założenie instalacji chłodzącej w browarze „Bendigo”, w stanie Wiktoria. Pierwsze domowe lodówki to zasługa niemieckiego inżyniera – Carla von Lindego, który w 1879 roku uskutecznił ich produkcję. Elektryczna wersja wynalazku miała nazwę „Domerle” i pojawiła się w sprzedaży w Chicago w 1913 roku. Krótko potem elektryczne lodówki wprowadzono także w Niemczech. Niemiecki sprzęt różnił się jednak od amerykańskiego obudową. Ta ostatnia była drewniana, natomiast niemiecka lodówka obudowana była ceramicznymi kaflami i stanowiła równowartość wiejskiej posiadłości. Lodówki z zamrażarkami wynaleziono dopiero w 1939 roku. 1956 rok to istotna data dla naszego kraju – wówczas wyprodukowano we Wrocławiu pierwszą polską lodówkę „Mewa”. Współczesne lodówki znacznie różnią się od pierwotnej wersji. Są bardzo nowoczesne i posiadają zaawansowane funkcje oraz wyposażenie, o jakich żadnym wynalazcom się nie nawet nie śniło.