"RODZINA KUGLARZY" PABLO PICASSO: (okres różowy) Płótno wypełniają milczące, melancholijne postaci ludzi z cyrku. Picasso odchodząc od realizmu okresu błękitnego, malarz wybiera jasne odcienie różu, szarości, ochry i ziemi, by pokazać artystów, których podziwia w cyrku Medrano na wzgórzu Montmartre. Na tym obrazie nie ma błyszczących cekinów, krzykliwych strojów klaunów, ostrego dźwięku trąbki czy nawet rytmicznego ruchu akrobatycznych skoków, trapezów i innych form cyrkowych. Picasso maluje melancholię świata, w którym życie ludzkie, można by powiedzieć, wisi na włosku podczas każdego spektakllu, a jego obrazu nabierają wymiaru poetyckiego. W pustynnym, księżycowym pejzażu, przywodzącym na myśl surowe krajobrazy Hiszpanii; Arlekin i jego towarzysze szykują się do odjazdu, dalszej wędrówki, drogi. Na twarzy dwóch bohaterów pojawiają się błękitne plamy, niczym niebo rozpięte nad głowami postaci. Artysta pozbawia kontury ostrości i kreuje wrażenie wibracji powietrza otaczającego akrobatów, którzy wyruszają w drogę.
Poszukuję Analizy dzieła Pabla Picassa pt. "Kuglarze"
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź