Pierwszy taki zasadniczy stosunek wyraża tytuł "Zwierciadło sprawiedliwości". Jest ona nim dlatego, że dusza jej i całe jej postępowanie "odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy działania Boga, obrazem Jego dobroci" (Mdr 7, 26). Ona nie tylko czyniła dla Boga, to co należało, lecz daleko, daleko wyszła poza granicę ścisłego obowiązku. Niepokalana nasza Matka jest Królową męczenników ze względu na wielkość jej boleści. Ona może zawołać do wszystkich męczenników i wszystkich, którzy uginają się pod strasznym krzyżem: "Wszyscy, co drogą zdążacie, przyjrzyjcie się, patrzcie, czy jest boleść podobna do tej, co mnie przytłacza" (Lm 1, 12). Albowiem cierpienia męczenników były w większości wypadków natury fizycznej, zaś boleści Maryi w pierwszym rzędzie były natury duchowej. Takie dokładnie, jak przepowiedział Symeon: "Twoją duszę miecz przeniknie" (Łk 2, 35). A cierpienia duchowe o tyle przewyższają ból cielesny, o ile sama dusza góruje nad ciałem.
