"Człowiek, to brzmi dumnie!" Ludzie od lat dążą do osiągnięcia poczucia osobistej godności. Tym właśnie jest duma. Niektórzy jednakże mają zbyt wysokie mniemanie o sobie, przez co stwierdzamy, że są zbyt dumni. Postaram się udowodnić tezę zawartą w temacie "Człowiek, to brzmi dumnie". Jako pierwszy argument wykorzystam utwór Ernesta Hemingwaya pt. "Stary Człowiek i Morze". Główny bohater tego opowiadania, Santiago, jest rybakiem którego prześladuje okropny pech. Od dłuższego czasu nie może nic złowić. W końcu stawia wszystko na jedną kartę i wyrusza na połów, podczas którego prawie nie poświęcił swojego życia. Udaje mu się zwłoić olbrzymią rybę, niestety pech w dalszym ciągu dawał się we znaki. Rekiny zjadły jego wspaniłą zdobycz. Pozostał mu sam szkielet, z którym wrócił do rodzimej wioski. Wśród innych rybaków zyskał szacunek. Nikt nie mógł uwierzyć, że był zdolny do tego. Myślę, że skromny Santiago nie chodził dumny jak paw. Swój sukces przeżywał w sobie. Drugim wykorzystanym przeze mnie argumentem są "Kamienie na szaniec" Aleksandra Kamińskiego. Główni bohaterzy urodzili się tuż po odzyskaniu przez polskę niepodległości. Niestety bardzo szybko muszą zapomnieć o bezstrosce i zabawach, ponieważ przyszło im przeżywać swoją młodość podczas II wojny światowej. Główni bohaterzy książki, Rudy, Alek i Zośka mogli opuścić swój kraj i gdzieś daleko wegetować sobie w spokoju. Jednakże nie zrobili tego. Chcieli walczyć. Myślę, że wszyscy, którzy przyczynili się do zakończenia II wojny światowej mogli chodzić dumni, że dokonali czegoś tak wspaniałego. Szkoda, że Rudy i Alek nie dożyli tego chwalebnego dnia, w którym odzyskaliśmy wolność. Jako trzeci i ostatni argument wykorzystam powieść J.D. Salinger pt. "Buszujący w zbożu". Jej główny bohater, Holden Caufiled jest zagubiony. Szuka wciąż swojego miejsca na ziemi. Pomimo konfilktów z otoczeniem jest on bardzo przyjazną i na dodatek niegłupią osobą. Jednakże ucieczka była jego domeną. Chciał opuścić dom, jednakże jego młodsza siostra Pheobe zmieniła jego światopogląd. Myślę, że dzięki niej odnalazł swoje miejsce na ziemi. Myślę, że Holden był dumny, że miał taką wspaniłą siostrę, która potrafiła mu pokazać co jest w życiu naprawdę ważne. Mam nadzieję, że udało mi się potwierdzić tezę zawartą w temacie.
