Paramagnetyki: Są to substancje, które wzmacniają pole magnetyczne. Pręt z paramagnetyka ustawia się równolegle do linii pola jednorodnego, a jest wciągany w obszar silniejszego pola magnetycznego. Paramagnetyk to ciało przyciągane przez magnez. Ich pola magnetyczne się nie równoważą. Diamagnetyk: Substancje te osłabiają pole magnetyczne. Największe właściwości diamagnetyczne stwierdzono dla bizmuntu. Pręt z diamagnetyka ustawia się w polu jednorodnym prostopadle do linii sił, natomiast w polu niejednorodnym diamagnetyk jest wypychany z pola magnetycznego. Ferromagnetyk: (Tutaj dużo) Odrębną klasą substancji są te silnie magnetyczne, z których wymieniane zostają tylko ferromagnetyki. Ferromagnetyki mają wartość przenikalności magnetycznej bardzo dużą. Dla ferromagnatyków zależność b=B[H] jest skomplikowana. Jeśli ferromagnetyk jest rozmagnesowany to wtedy zwiększanie pola magnetycznego H powoduje nieliniowy wzrost indukcji magnetycznej aż do wystąpienia nasycenia - na wykresie jest to krzywa pierwotnego namagnesowania. Jeśli będzie się zmniejszać wartość pola magnetycznego, nastąpi zmiana kiedynku H i otrzymamy pętlę histerezy ferromagnetycznej. Ferromagnetyki miękkie - dla nich pętla histerezy jest bardzo szczupła, nadaje się do konstrukcji elektromagnesów lub do zabudowania transformatora. Straty energii są bardzo małe. Ferromagnetyk Twardy - dla niego pętla histerezy jest szeroka. Używamy ich jako magnesy trwałe. Ferromagnetykiem Twardym jest żelazo, kobalt, nikiel. Można je budować również ze stopów pierwiastków. Własności ferromagnetyczne zależą od temperatury: przy podgrzewaniu, w temperaturze Curie ferromagnetyk traci swoje właściwości i staje się paramagnetykiem.
