Napiszę notatkę o jednym zgromadzeniu żeńskim (zakonnym)

Do Konferencji Przełożonych Wyższych w Polsce należy obecnie 100 zgromadzeń czynnych (w tym 14 niehabitowych). Stanowi to liczbę około 21 158 sióstr, mieszkających w 2 566 domach zakonnych. Do Konferencji Zakonów Klauzurowych należy zaś 14 rodzin zakonnych z 1 410 siostrami, żyjącymi w 81 klasztorach. Liczbę sióstr zgromadzeń czynnych należy uzupełnić o ponad 50 nowych rodzin zakonnych, które do Konferencji jeszcze nie należą. Przybyły one bądź to z krajów Europy Zachodniej, bądź z Ameryki czy nawet z Japonii (2). Prawdopodobnie w szeregach ich znajduje się około 350 sióstr, w tym około 200 Polek. Najbardziej bogate w zgromadzenia jest południe Polski i Warszawa, uboga natomiast północ i - o dziwo - wschód kraju. Przynajmniej tak to ujmują statystyki. Należałoby jeszcze dodać, że 514 sióstr polskich pracuje na misjach, na Wschodzie 481, a w innych krajach 1 352. Łącznie za granicą jest około 2 347 polskich sióstr. Prawdą jest, że ostatnie lata zaznaczają się spadkiem liczby sióstr zakonnych w Kościele polskim. W porównaniu do roku 1990 jest nas o 2 758 mniej. Zjawisko to ma swoje źródło przede wszystkim w dużej liczbie zgonów licznych roczników międzywojennych i w zahamowaniu rekrutacji w latach wojny i po wojnie. Drugą przyczyną jest zmniejszająca się stopniowo liczba powołań mimo ciągle licznych powołań kapłańskich. Można i trzeba wskazać na niektóre przynajmniej źródła tego procesu.