Z koncertami fortepianowymi wiąże sie pewna historia. Otóż w ostatnim roku swego pobytu z Warszawie F. Chopin czterokrotnie występował publicznie. Pierwszy koncert odbył się 17 marca 1830 roku. Po raz pierwszy wówczas Chopin wykonał swój Koncert fortepianowy f-moll z towarzyszeniem orkiestry. Natomiast swój Koncert e-moll Chopin wykonał podczas ostatniego "pożegnalnego" koncert w dniu 11 października tego samego roku. Fryderyk pracował nad nim bardzo długo, dlatego opóźniał swój planowany wyjazd za granicę. Ponieważ w czasie podróży Chopina przez Niemcy w latach 1830-31 partytura Koncertu f-moll zaginęła, to jako pierwszy został wydany Koncert e-moll - jako op.11, a wcześniejszy Koncert f-moll dopiero po powtórym jego napisaniu w r. 1836 - jako op. 21. I Koncert e-moll, op. 11 I część – Allegro maestoso, ujęta w formę allegra sonatowego, rozpoczyna się energicznym wstępem. Pierwszy temat koncertu jest bardzo liryczny, natomiast drugi, jeszcze bardziej marzycielski, odznacza się wzmożeniem napięcia emocjonalnego. Naturalność, prostota i piękno zawarte w części I, są również cechami pozostałych części koncertu. Zarówno regularna trzyczęściowość Romanzy - Larghetto (część II), jak i kończące koncert Rondo – Vivace (część III) o rytmach krakowiaka, budzą podziw dla zmysłu konstrukcyjnego F. Chopina. Temat pierwszy, odgrywający rolę refrenu w rondzie i temat drugi występują w tej części zgodnie z najbardziej klasyczną logika ronda sonatowego. W całym koncercie w partiach fortepianu króluje błyskotliwość, wirtuozeria, różnorodność i popisowość ornamentalnych figur fortepianowych połączona z delikatnością fortepianowej kantyleny. Pozdrawiam.
