oceń zmiany wskaźnika urbanizacji w Europie w ciągu ostatnich 60 lat?

Tym określeniem nazywamy zespół przemian zachodzących na polu ekonomicznym, społecznym oraz kulturowym , które prowadzą do procesu rozwoju miast oraz obszarów strefy podmiejskiej, jak również do zwiększania liczny ludności w miastach świata, kraju lub określonego regionu. Po II wojnie światowej miasta zamieszkiwane były przez około 48% ogółu ludności. Kontynentami, które były w fazie największego zurbanizowania były: Ameryka Północna , Europa , Ameryka Południowa, Australia i Oceania. Z kolei stosunkowo niskim wskaźnikiem urbanizacji - który określa procentowy udział ludności miejskiej w zestawieniu z ogółem ludności danego państwa - odznaczały się taki kontynenty jak: Afryka , Azja, co było rezultatem niskiego wskaźnika urbanizacji w krajach leżących na terenie tych kontynentów, jak to miało miejsce np. w Bangladeszu , w Indiach bądź Chinach . Wysoka wartość wskaźnika urbanizacji występuje w krajach wysoko- oraz średnio- rozwiniętych pod względem gospodarczym, np. w Belgii , w Wielkiej Brytanii , w Argentynie , w Związku Australijskim . Podniesienie się poziomu wskaźnika urbanizacji na świecie zachodzi w wyniku szybko postępującego rozwoju wielkich miast, które liczą powyżej 1 mln obywateli. W 1900 na świecie istniało takich miast jedynie 10, w 1970 roku - 180, w 1990 roku - aż 278 a w 2005 - 325 miast, w tym na terenie kontynentu azjatyckiego aż -116, a na terenie kontynentu Ameryki Północnej i Środkowej - 58 zaś na kontynencie europejskim - 54.