W końcu dzień egzaminu nadszedł. Przygotowywałam się do niego tygodniami. Jednak nigdy nic nie wiadomo, przecież wszytsko może się zdarzyć. Ubrałam się ładnie w galowy strój. Włożyłam do torby mójszczęśliwy długopis i wybiegłam z domu. Oczywiście nic nie może być proste...uciekł mi autobus! Następny był dopiero za 15 min. Pocieszałam się w myślach, że na pewno zdąrzę. Wreszcie stanęłam przed drzwiami szkoły. Przez głowę przebiegła mi myśl, że właśnie teraz chwila kaźni nadeszła. Wszyscy weszliśmy do wyznaczonych sal. Pani egzaminatorka objaśniła nam jak będzie przebiegał egzamin. Mnie w tym czasie z nerwów rozbolał brzuch. Wreszcie rozdano egzaminy. Przejżałam pośpiesznie wszystkie kartki. Egzaminatorka widząc moją niewyraźną minę zapytała czy wszystko w porządku i czy dobrze się czuję. Tak naprawdę nic nie było w porządku. Nagle w głowie miałam kompletną pustkę. Nie potrafiłam odpowiedzieć na żadne pytanie, a przecież przypominałam sobie wszystko przed egzaminem. Powoli zaczęłam wpadać w panikę. Zaczęło mi się kręcić w głowie. A czasu było coraz mniej. Zaczęłam myśleć gorączkowo co mam teraz zrobić. Wiedziałam, że przede wszystkim muszę się uspokoić. Wzięłam kilka głębokich oddechów. Stwierdziłam, że muszę pomyśleć o czymś przyjemnym. I w końcu udało się! Zaczęłam powoli się uspokajać. Wzięłam się w garść i powoli czytałam każde z poleceń i rozwiązywałam test. Okazało się, że pytania były banalnie proste. Kiedy się uspokoiłam wszystko satło się jasne. Nauczyłam się z tego przeżycia, że stres może być przydatny, ale w nadmiernej ilości może wszystko zepsuć. Pamiętam o tym przede wszystkim wtedy gdy mam do napisania jakiś ważny egzamin. mam nadzieję, że pomogłam;)
