napisz redferat o znakach drogowych

Historia znaków drogowych Znaki drogowe kojarzone są przeważnie z motoryzacją, a z samochodami w szczególności. Nie jest to jednak do końca prawdą. Parę lat temu hucznie obchodzono stulecie powstania samochodu. Okazuje się, że znaki drogowe mają znacznie dłuższą, bo kilkusetletnią historię. Jako przykład może służyć tu nasz rodzimy zabytek. Romański słup drogowy z 1151 roku stojący w Koninie i oznaczający połowę drogi pomiędzy Kaliszem a Kruszwicą na dawnym Szlaku Bursztynowym. Ma on 2,5 metra wysokości i został wykonany z piaskowca na polecenie komesa Piotra Dunina. Stanowi pierwowzór obecnych znaków kierunku i miejscowości. W następnych wiekach również ustawiano na skrzyżowaniach traktów drogowskazy, a przed niektórymi miejscowościami także tablice ze stosownymi napisami. Odbywało się to bardziej zwyczajowo, niż z nakazu władz. Panowała wielka dowolność. Normy prawne porządkujące ruch na gościńcach i oznakowania dróg innymi niż tylko drogowskazy znakami, zaczęto wprowadzać już na początku XIX wieku. Na ziemiach polskich będących wówczas pod zaborami, najwcześniej (w 1820 roku) sytuację na drogach regulowało prawo pruskie. Wtedy też w przepisach większości krajów europejskich zaczęto mówić między innymi o:...„trzymaniu się prawej strony drogi”... i o tym, że:...„przy wymijaniu należy wybaczać w prawo”.... W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż niektóre kraje zastosowały (a raczej utrzymały w dalszym ciągu) zasadę ruchu lewostronnego. Tę prawidłowość można tłumaczyć względami zwyczajowymi - dwaj jeźdźcy nadjeżdżający ku sobie, mogli się przywitać podając dłonie bez uciekania się do akrobacji. Pamiątką z dawnych lat jest znak kierunku w formie solidnego słupa z piaskowca, który powstał na początku XIX wieku we Francji. Obecnie – po prawie dwustu latach – znaki te nadal istnieją (zwłaszcza na francuskiej prowincji) spełniając swą drogowskazową rolę. Pod koniec XIX wieku próby konstruowania pojazdu z napędem mechanicznym zaczęły nabierać coraz realniejszego kształtu. W Anglii, po wprowadzeniu sławnej ustawy o czerwonej fladze którą trzeba było nieść przed poruszającym się pojazdem (Red Flag Act) - nastąpił regres w rozwoju "pojazdu bez koni". Dalsze nowatorskie konstrukcje powstawały już w Niemczech i we Francji. Tam też zaczęto ustanawiać pierwsze przepisy regulujące ruch pojazdów mechanicznych na drogach. 13 kwietnia 1898 roku wprowadzono we Francji pierwszą ustawę "samochodową". Była to.... taryfa podatkowa. Potem nastąpiły kolejne ustawy (z 1889 i 1901 roku) ustalające cały szereg przepisów (np. prędkości dopuszczalne w obszarze zabudowanym 20, a w niezabudowanym 30 km/godz.). Można powiedzieć, że w ten sposób powstawały normy pierwszego KODEKSU DROGOWEGO. Na początku XX wieku funkcjonowało we Francji 14 znaków drogowych (prócz opisanych już drogowskazów), które w mniej lub bardziej czytelny sposób dostarczały kierowcy niezbędnych informacji. Miały one zasięg lokalny tzn. dotyczyły tylko dróg krajowych. W roku 1909 z inicjatywy francuskiego ministerstwa robót publicznych zebrała się w Paryżu Międzynarodowa Komisja powołana celem opracowania kodeksu drogowego. Oprócz wielu przepisów porządkujących wyposażenie techniczne samochodów (np. o oświetleniu pojazdu i o posiadaniu tablicy rejestracyjnej), ustanowiono pierwsze znaki drogowe. Było to cztery znaki w formie niebieskich okrągłych tarcz z białymi symbolami w środku. Stosowano także sporadycznie piąty znak oznaczający brak przejazdu. Ustalenia Komisji przyjęła większość krajów europejskich. Po odzyskaniu niepodległości (w roku 1919), Polska ratyfikowała ustalenia Komisji z 1909 roku. Wtedy też nasze państwo otrzymało jako międzynarodowy znak rozpoznawczy- symbol „PL”. 26 września 1926 roku na zwołanej kolejnej Konwencji w Paryżu dokonano kilku zmian w przepisach. Między innymi zmieniono formę znaków (kształt trójkątny) i dodano dwa nowe symbole. Mając do dyspozycji zaledwie sześć symboli, ówcześni organizatorzy ruchu drogowego bardzo często stosowali znaki dodatkowe. Te dodatkowe znaki były opracowywane na aktualne miejscowe zapotrzebowanie. Często posiadały odpowiedni piktogram. Zawsze jednak zwierały stosowny napis z informacjami dla uczestników ruchu drogowego.                                                                                                                                                                                                                                                                           wystarczy :}