Najstarszym znanym z imienia kompozytorm polskim był dominikanin, Wincenty z Kielc, autor officium "Dies adest celebris" napisanego około roku 1255 na cześć biskupa Stanisława, polskiego świętego z XI wieku. Na początek XV wieku przypadła działalność Piotra z Grudziądza, kompozytora pochodzenia niemieckiego, studenta jednej z najstarszych uczelnii europejskich, uniwersytetu w Krakowie. Pozostało po nim 18 utworów utrzymanych w stylu powszechnie obowiązującym w Europie. Z Krakowem związany był również Mikołaj z Radomia, autor pieśni "Hystorigraphi aciem", opisującej wydarzenia na dworze króla Władysława Jagiełły. Jego twórczość, pozostająca pod wpływem muzyki włoskiej oraz szkół burgundzkiej i niderlandzkiej, wykazuje duży kunszt warsztatowy i, wraz z przekazami o działalności innych kompozytorów, świadczy o wysokim poziomie życia muzycznego ówczesnej stolicy Polski. Kraków pozostawał głównym centrum muzycznym kraju również w okresie renesansu, w znacznej mierze dzięki kapeli królewskiej oraz założonej w 1543 roku przez króla Zygmunta I przy krakowskiej katedrze Capella Rorantistarum. W związku z ożywioną działalnością muzyczną nastąpił rozwój drukarni muzycznych w całym kraju oraz warsztatów budowy instrumentów. Wybitnym budowniczym skrzypiec, zwanym polskim Stradivariusem, był urodzony około 1530 roku w Krakowie Marcin Groblicz. Dochowane do naszych czasów, rzadkie egzemplarze jego instrumentów mają olbrzymią wartość i cechują się pięknym dźwiękiem o ciemnej barwie oraz główkami rzeźbionymi w kształcie smoczej głowy. Polscy twórcy tamtej epoki - najwybitniejsi to Mikołaj z Krakowa, Marcin ze Lwowa i Wacław z Szamotuł - komponowali wszelkie rodzaje wokalnej muzyki kościelnej. Niezwykłym osiągnięciem w skali europejskiej było chóralne opracowanie wszystkich stu pięćdziesięciu psalmów dokonane przez Mikołaja Gomółkę do polskich przekładów największego poety okresu renesansu, Jana Kochanowskiego. Wśród kompozytorów muzyki instrumentalnej odnaleźć można działających w Polsce wybitnych lutnistów z innych krajów, jak Włoch Diomedes Cato i Węgier Bálint Bakfark. Inni kompozytorzy tego okresu to m.in.: Jerzy Liban z Legnicy, Mikołaj z Chrzanowa, Sebastian z Felsztyna, Cyprian Bazylik, Marcin Leopolita, Jakub Polak-Reys, Tomasz Szadek, Wojciech Długoraj.
