Miałam dzisiaj w szkole do napisania ciekawe zadanie. Nauczycielka poleciała abyśmy puścili wodze fantazji i wymyślili własny sposób zbierania i wykorzystywania snów. I wracając ze szkoły do domu główkowałam nad pomysłem. Jadąc autobusem zamyślona patrzyłam za okno lecz nie zauważałam rzeczywistości. Spoglądałam gdzieś daleko w nieokreśloną przestrzeń. Zaciekawił mnie ten temat. Jednak nic nie udało mi się konkretnego stworzyć. Dopiero w domu pod wieczór zmuszona do wykrztuszenia czegokolwiek z siebie zapaliła się żarówka. Pomyślałam a gdyby sny mogły być programowane? A gdybyśmy mogli wpływać na ich treść? I wracać w nieskończoność do ulubionych? Jakże by było to wspaniałe przeżycie. Wyobraziłam sobie, że każdy człowiek ma przy swoim łóżku, na szafce nocnej niewielką, szklaną szkatułkę. I po każdej nocy za pomocą palca wskazującego uruchamiałby Sennozbieracz. Następnie w menu, w niczym bibliotece zapamiętywał by swój sen. Mógłby zapisywać w jakikolwiek sposób swoje senne doświadczenia. Jakież to by było ciekawe móc rejestrować te nocne podróże, które funduje nam umysł i podświadomość. Sennozbieracz miały wiele przyjemnych funkcji. Jedną z nich byłaby możliwość programowania snu. Wiele osób mogłoby na nowo przeżywać ukochane wspomnienie czy przygodę senną. Nawet pomyślałam nad wykorzystaniem malutkich Sennozbieraczy jako prezenty dla bliskich, w których ofiarowywałabym np. mamie moje ulubione wspomnienie z nią. Mam nadzieję, że kiedyś Sennozbieracz będzie rzeczywistością. Byłby to naprawdę wspaniały wynalazek... o którym się nie śniło!
