1 . Na początku XX wieku bardzo dużo młodych Polek wzorując się na Angielkach zaczęło spędzać popołudnia grając w krykieta lub tenisa. Do czynności tych zakładano przeważnie białe bluzki z długimi bufiastymi rękawami i obciskającym szyję sztywnym kołnierzykiem oraz długą spódnicę. Niewieścią głowę zdobił mały słomkowy kapelusz, przykrywający kunsztownie upięte włosy. Podobnie wyglądał strój do chodzenia po górach tyle, że dla bezpieczeństwa damy zakładały doń buty z wysoką, sznurowaną cholewką. Bardziej radykalnych zmian ubioru wymagała jazda na rowerze, do której ubierano ściśnięte w talii bluzki o szerokich rękawach i stojącym kołnierzu oraz szerokie, bufiaste spodnie do kolan, ukazujące nogi w grubych, wełnianych pończochach i sznurowanych butach z wysoką cholewką. Damski strój o wiele intensywniej zaczął się zmieniać po pierwszej wojnie światowej. To wówczas pojawił się jednoczęściowy kostium o nogawkach do połowy uda i dużym dekolcie oraz zakładane przez panie tylko na specjalne okazje, spodnie.
