Potrzebna mi legenda związana z Paryżem. Proszę o natychmiastową pomoc.

Miasto gallo-romańskie i początek Średniowiecza Paryż wywodzi się z wioski celtyckich rybaków. Plemię Parisii osiedliło się na wyspie w III wieku przed narodzeniem Jezusa Chrystusa, umocniło ją i nazwało Lutetia. W 52 r. p.n.e. Lutetia wpadła w ręce namiestnika Juliusza Cezara. Rzymianie nazwali ją „miastem parisii” Civitas Parisiorum. Umocnione miasto i rozrosło się na lewy brzeg Sekwany, tam też powstały termy nazywane dzisiaj „termami z Cluny” i „areny Lutecji”. Chrześcijaństwo zostało wprowadzone przez Św. Denisa, pierwszego biskupa miasta. W 280 r. Rzymianie ścięli mu głowę. Wg legendy biskup ten niósł swoją głowę aż do miejsca, w którym później wybudowano bazylikę Św. Denisa. W 451 r. zagrożeni przez barbarzyńskie najazdy, Paryzyjczycy odparli najazd Hunów Atylli. Zwycięstwo to przypisano opiece Świętej Genowefy, która została patronką miasta. W 486 r. Clovis zdobywał Paryż i mianował go stolicą państwa Franków. Miasto zostaje opuszczone przez ostatnich królów Merowingów ale naprawdę zaczęło chylić się ku upadkowi za czasów dynastii Karolingów. Karol Wielki przeniósł stolicę do Aix-la-Chapelle zaś mieszkańcy opuścili lewy brzeg, na którym pozostały tylko budowle religijne takie jak opactwo Saint-Germain-des-Pres. W IX w. Normanowie wiele razy pustoszyli region paryski; w 885 r. miasto było okupowane przez Wikingów. W 861 Paryż stał się spuścizną Kapetyngów, którzy zdobyli tron Francji w 987 r. wraz z koronacją Hugues Kapeta. Z początku Paryż był stolicą bardzo małego królestwa. Kapetyngowie próbowali go powiększyć narzucając swoją wolę innym władcom. Wiek XI i XII to rozkwit przemysłowy i urbanistyczny Paryża. Miasto znowu rozszerzyło się na oba brzegi rzeki, zwłaszcza na prawy brzeg. Pod koniec XII w. Filip August polecił zbudować fontanny, hale targowe Halles (od samego początku w celu handlowym) i wybrukować główne ulice. Dla ochrony miasta wybudowano (1180-1213) potężny wał umocniony jeszcze fortecą Luwru (1204). Przez ponad siedem wieków (aż do 1919 r.) Paryż pozostał fortecą co tłumaczy jego kolistą budowę, (bulwary współśrodkowe, które powoli zastępują mury), gęstość zabudowy i niwiele wolnych przestrzeni i ogrodów.