Epoka baroku w muzyce trwała XVII wiek i pierwszą połowę XVIII wieku. Graniczna data 1750 rok jest rokiem śmierci najwybitniejszego jej przedstawiciela J. S. Bacha. W baroku rozpoczęły się zasadnicze zmiany dotyczące budowy dzieła muzycznego – była to epoka generałbasu. Najważniejszym elementem konstrukcji utworu muzycznego było powstanie zasady tzw. basso continuo. W okresie baroku występowała dalsza krystalizacja systemu dur-moll. W ten sposób traciły znaczenie średniowieczne skale modalne, które jeszcze w XVI wieku – renesansie miały znaczący wpływ na twórczość ówczesnych kompozytorów. Ze względu na powstanie w epoce baroku form wokalno-instrumentalnych i instrumentalnych nastąpiło znacznie ograniczenie faktury a cappella. W epoce baroku wykształciło się szereg nowych form muzycznych w zakresie faktury instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej. Formy muzyczne – faktura instrumentalna: concerto grosso, koncert solowy, sonata barokowa, toccata, toccatina, suita, chaconne, passacaglia, wariacje chorałowe, fuga. Formy muzyczne – faktura wokalno-instrumentalna: opera, oratorium, pasja, kantata. Niewątpliwie najwybitniejszymi postaciami z dziedziny muzyki w okresie baroku byli: J. S. Bach oraz J. F. Haendel. Inni wybitni twórcy muzyki baroku to: Antonio Vivaldi (1678-1742). Domenico Giuseppe Scarlatti (1685-1757). Georg Philipp Telemann (1681-1767) Arcangelo Corelli (1653-1713) Tomaso Albinoni (1671-1751) François Couperin (1668-1733) Jean-Philippe Rameau (1683-1764). Jean-Baptiste Lully (1632-1687) i in. Pozdrawiam.
Napisz krótką notatkę na temat muzyki baroku.
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź