Grzech jest nie tylko „przeciwko” Bogu — jest równocześnie przeciwko człowiekowi. „Grzech pomniejsza człowieka, odwodząc go od osiągnięcia jego własnej pełni”. Prawdy tej nie trzeba specjalnie dowodzić. Wystarczy ją po prostu stwierdzić. Czyż nie potwierdzają jej zresztą wymownie liczne dzieła literackie, filmowe i teatralne? Człowiek jawi się w nich słaby, zagubiony, pozbawiony jakiegoś wewnętrznego ośrodka, zły na siebie i na cały świat, zniewolony przez antywartości, oczekujący kogoś, kto nigdy nie przyjdzie, niejako potwierdzając tym fakt, że utraciwszy kontakt z Absolutem, utracił także samego siebie. POWIEDZ TO NA RELIGII PANI/PAN/SIOSTA/KSIĄDZ się ucieszą Twoją/im wiedzą/umysłem! życzę 6! (mam ją na koniec)!
