Rewolucja Urbanistyczna

Rewolucja urbanistyczna (czyli-Prościej-Narodziny miast) rozpoczęła się w czasie trwania opisywanej wyżej rewolucji związanej z powstaniem rolnictwa i hodowli. Tam, gdzie ziemia była bardzo żyzna i nie brakowało wody, miasta rodziły się wcześnie i szybko, jak np w południowej mezopotamii w toku IV tysiąc lecia przed Chr. Nawet przy stosowaniu prymitywnej techniki uprawy roli duże grupy ludz mogły tam wyprodukować dla siebie pożywienia w dostatecznej ilości. W gorszych warunkach trzeba było wieków, aby ludzie zdecydowali przenieść się do wspólnej miejskiej osady.
Przez długie wieku owe miasta nie mogły mieć zbyt dużej liczby mieszkańców, gdyż nie starczyłoby dla nich żywności, produkowanej w bliższej okolicy. Kłopoty z transportem (zwłaszcza londowym) były na tyle duże, że przy pierwszych trudnościach z dowozem zboża z daleka miastom groziłyby głód.
Życie w miastach zwiększyło poczucie bezpieczeństwa (większ liczba rąk do pracy umożliwiała usypanie wałów, budowanie murów). Wydzielanie przestrzeni dla bogów i zbudowanie na niej świątyni gwarantowało w przekonaniu tamtych ludzi ochronę i pomoc ze strony sił nadprzyrodzonych. W mieście łatwiej i rozsądniej dawalo się podzielić pracę. Członek miejskiej społeczności mógł się, na przykład, skupić na wykonywaniu prac rzemieślniczych, gdyż inni ludzie dostarczali mu pożywienia w zamian za przedmioty metalowe, gliniane naycznia, takniny. Wreszcie pomysły, odkrycia i wynalazki krążyły szybciej w licznej gromadzie.