Chodzi to Ci chyba o wiek XVII, bo wtedy Polska przestała być państwem nietolerancyjnym (wygnanie arian- 1658) A więc tak: Polska u początku wieku XVII była państwem tolerancyjnym religijnie. Przede wszystkim zasługa ta leży jeszcze w polityce wewnętrznej Zygmunta II Augusta, który w żadej sposób reformacji nie potępiał, co więcej wyszedł nawet z propozycją utworzenia Kościoła narodowego z liturgią w języku ojczystym, komunią pod dwoma postaciami oraz królem na czele. Wiek XVII przyniósł Polsce wiele zmartwień jakimi były przede wszystkim wojny. Wykańczające wojny z Turcją zakończone pokojem w Karłowicach w roku 1699, destrukcyjne batalie z carską Rosją zakończone w 1667 pokojem w Andruszowie oraz wreszcie wojny ze Szwecją zakończone pokojem oliwskim w 1660 sprawiły, że Rzeczypospolita Obojga Narodów zmieniła nie tylko swoje terytorium, gospodarkę czy ekonomię. Zmieniła także swoją moralność oraz nastawienie do innych religii. Okres nietolerancji zapoczątkowany w 1658 roku poprzez wygnanie braci czeskich z ziem Polski, podejrzanych o współpracę ze Szwecją to okres, który sprawił, że w Polsce zaczęła się tworzyć nowa kultura, kultura oparta o skrajny katolicyzm, umiłowanie tradycji oraz nacjonalizm. Na wstęp tyle wystarczy
