napisz wywiad z Stanisławem Augustem Poniatowskim na temat jego panowania min 15 zdań

Witam, jestem dziennikarzem gazetki szkolnej. Dzisiaj mam okazję przeprowadzić wywiad z ostatnim królem Polski, Stanisławem Augustem Poniatowskim.   [ Dzienikarz]- Dzień dobry. Czy mógłby Pan powiedzieć, ile lat Pan panował?   [ Król]- Oczywiście. Na tronie Polski zasiadłem w 1764 roku i panowałem do 1795 roku. Razem to około 31 lat, czyli bardzo dużo jak na władców Polski, a szczególnie tych wybieranych w wolnej elekcji.   [D]- W jakich okolicznościach został wybrany Pan królem? Nie pochodził Pan przecież z dynastii Wettinów, której dwóch przedstawicieli zasiadało na tronie przed Panem.   [K]- Ma Pan rację. W Polsce w XVII wieku król był wybierany w wolnej elekcji, więc każdy mógł zasiąść na tronie. Po śmierci Augusta III Sasa na sejmie elekcyjnym stronnictwo " Familia" złożone z rodzin Czartoryskich i Poniatowskich przedstawiło moją kandydaturę. Opozycyjny obóz hetmański nie miał swego kandydata, zaś w czasie sejmu poparła mnie również caryca Rosji, Katarzyna II. Dzięki jej wpływom, na przykład obecności wojsk rosyjskich na sejmie, zostałem wybrany królem Polski.    [D]- Jak wybór szlachty polskiej zmienił Pana życie?   [K]- Przed wolną elekcją nazywałem się Stanisław Poniatowski i nie nosiłem drugiego imienia- Augusta. Pełniłem również skromny urząd stolnika litewskiego i nie miałem większego wpływu na politykę państwa. Gdy zostałem wybrany królem Polski, musiałem zacząć dbać o losy całego państwa. Chciałem je reformować, ponieważ Rzeczpospolita zaczęła już podupadać, jednak musiałem również realizować politykę Katarzyny II. W przeciwnym wypadku mogłem utracić wpływy i stracić koronę!   [D]- Jednak już na początku swego panowania dokonał Pan pewnej rewolucji...   [K]- Dzięki " Familii" już na sejmie udało mi się wprowadzić kilka nowoczesnych jak na tamte czasy reform. Ograniczyłem władzę hetmanów, wprowadziłem nowe regulaminy oraz zwiększyłem liczbę wojsk, dzięki czemu wzmocniłem państwo polskie. W 1765 roku udało mi się utworzyć Korpus Kadetów, czyli Szkołę Rycerską, która kształciła przyszlych dowódców wojskowych, na przykład Tadeusza Kościuszkę czy Kazimierza Pułaskiego.   [D]- Niestety Pańska nowoczesna myśl spotkała sie ze sprzeciwem carycy....   [K]- Tak, pamiętam to doskonale. W 1766 roku na sejmie władcy Rosji i Prus zagrozili mi wojną, jeśli nie przywrócę starego porządku i nie wprowadzę ich pomysłów. Na część żądań musiałem się zgodzić, by ratować bezpieczeństwo Polski, dlatego przywróciłem liberum veto i rozwiązałem konfederację. Nie zgodziłem się jednak na nadanie praw dla dysydentów, co tylko pogorszyło sprawę...   [D]- Co się stało?   [K]- Katarzyna II była bardzo rozgniewana, więc jej wojska wkroczyły na terytorium Polski. Przedstawiciel carycy, Repnin, doprowadził do zawiązania trzech konfederacji w 1767 roku: w Toruniu i Słucku protestanci i prawosławni żądali nowych praw, zaś w Radomiu szlachta katolicka sprzeciwiła się tym pomysłom. W wyniku intrygi Repnina zostałem zmuszony do zwołania sejmu konfederackiego w październiku 1767 roku i podporządkowania się ambasadorowi rosyjskiemu.   [D]- Czy ktoś był przeciwny tym pomysłom Rosjan?  A jak Pan postąpił w tej sytuacji?   [K]- Przeciwna nadaniu praw dla innowierców była konserwatywna szlachta katolicka, która w 1768 roku zawiązała konfederację barską. Niestety Polacy zebrani w Barze opowiedzieli się przeciwko mnie, więc nie moglem nic zrobić. Wiem tylko, że konfederaci planowali mnie porwać, a w 1770 roku detronizowali mnie. W 1772 roku grupa ta przegrała z przeważającymi wojskami rosyjskimi i mogłem dalej rządzić krajem.    [D]- Nie była jednak to ta sama Polska, prawda?   [K]- Niestety, znów ma Pan rację. 5 sierpnia 1772 roku władcy Rosji, Prus i Austrii dokonali I rozbioru Polski. Austria bez mojej zgody przejęła południową Polskę z Lwowem, Prusy zagarnęły Warmie i Prusy Królewskie, zaś Rosja przejęła Polskie Inflanty, i wschodnie krańce państwa polskiego. w wyniku tej operacji, na którą nie miałem zadnego wpływu, Polska straciła jedną trzecią ziem i ludności.   [D]- Potem było już tylko gorzej...   [K]- W latach 1773 - 1775 odbył się sejm rozbiorowy, na którym utworzono Radę Nieustajacą, która kontrolowała ściśle moje poczynania. Wtedy też utraciłem prawo do nadawania starostw, nominowania senatorów, ministrów i oficerów wojskowych. Jedynym sukcesem było utworzenie Komisji Edukacji Narodowej, która podjęła się reform szkolnictwa i nyła pierwszą instytucją tego typu na świecie.   [D]- Przez kolejne 10 lat panował spokój. Co działo się później?   [K]- W 1787 roku spotkłem się z carycą Katarzyną II w Kaniowie. Władczyni potrzebowała wtedy pomocy Polski w walce ze Szwecją i Turcją. Wtedy też zgodziła się na dokonanie kilku reform w państwie. byłem bardzo szczęsliwy! W końcu mogłem zrobic coś dobrego dla Polski!   [D]- Co Pan zrobił w tej sytuacji?   [K]- Zwołałem sejm w 1788 roku, na którym początkowo chciałem dokonać tylko reform wojskowych, na co zgodziła się Katarzyna II. Na szczęście kuźnica kołłątajowska, czyli wykształcona i dążąca do reform szlachta polska, przekonała mnie do wprowadzenia zmian w ustroju Rzeczpospolitej. Na sejmie utworzyłem własne stronnictwo- dworskie- chciałem dlaje współpracować z Rosją i zmieniać nasz kraj. W latach 1788 - 1790 udało sie zwiększyć armię do 100 tysięcy, zlikwidować Radę Nieustającą, pozbawić praw szlachtę gołotę, która głosowała tylko dla korzyści majątkowych oraz opodatkować szlachtę i duchowieństwo.   [D] Jednak to nie te reformy zadecydowały o tym, że sejm ten nazwano Sejmem Wielkim...   [K]- Do naprawdę wielkich reform doszło w drugim etapie działań sejmu- w latach 1790- 1792, a szczegolnie w roku 1791. Wtedy to udało się nam zreformować sejmiki ziemskie, nadać prawa mieszczanom w specjalnej ujstawie o miastach. Przełomem była natomiast wyjątkowa, pierwsza w Europie Konstytucja, która powstała 3 maja 1791 roku.   [D]- Czy może Pan opowiedzieć coś wiecej o tym dokumencie?   [K]- Konstytucja 3 maja wprowadzała w Polsce trójpodział władzy według pomysłu filozofa Monteskiusza oraz przeksztalcała ustrój państwa w monarchię parlamentarną. Władzę po mojej śmierci mieli otrzymać dziedzicznie władcy w dynastii Wettinów. Doszło także do całkowitego połączenia Polski i Litwy, które od 1569 roku łączyła tylko unia lubelska. W domunecie tym pjawił się również zapis o tym, że chłopi znajdą sie pod opieką państwa. W tamtych czasach tylko Stany Zjednoczone mialy podobne podejście do kwestii rozwoju państwa i godnego traktowania wszystkich obywateli w obliczu prawa.     [D]- Jak zareagowały państwa, ktore dokonały I rozbioru Polski? Musiał to być dla nich ogromny szok?   [K]- Na pewno, zwłaszcza że już w 15 maja 1792 roku przeciwnicy Konstytucji 3 maja, którzy współpracowali z Katarzyną II, zwółali w targowicy konfederację. Hetmani: Seweryn Rzewuski, Ksawery Branicki i Szczęsny potocki doprowadzili do wybuchu wojny polsko- rosyjskiej...   [D] Początkowo obrońcy konstytucji odnosili sukcesy. Co spowodowało zmianę?   [K]- Ma Pan słuszność. 18 czerwca udało się nam zwyciężyć w bitwie pod Zieleńcami, co upamiętniłem wydając  order Virtuti Militari. Niestety, znów popełniłem błąd. Myślałem, że uda się mi dojść do porozumienia z carycą Katarzyną II i 24 lipca przystąpiłem do Targowiczan współpracujących z władczynią rosyjską. To była jedna z największych moich pomyłek- po moim odejściu wojska polskie przegrały wojnę, a Rosja i Prusy dokonały II rozbior Polski...   [D]- Co stracił Pan tym razem?   [K]- Do rozbioru doszło w 1793 roku. Prusy zajęły Gdańsk i Toruń oraz Wielkopolskę i część Małopolski. Katarzyna II przejęła natomiast województwa: mińskie, kijowskie, bracławskie, podolskie, wileńskie, nowogródzkie i wołyńskie. w ten sposób od Rzeczpospolitej odpadła większość ziem na wschodzie.   [D] Czy Polacy probowali coś zmienić?   [K] Alez oczywiście! 24 marca 1794 roku przeciwko Rosji wystąpił Tadeusz Kościuszko, który ogłosił zbrojne powstanie- insurekcję. Wiem, że odniósł on kilka zwycięstw, w tym w bitwie pod Racławicami. Nie poprawił jednak sytuacji Polski, tylko doprowadził do jej upadku.   [D]- Dlaczego Pan tak uważa?   [K]- Gdy ja rządziłem, państwa zaborcze miały wpływ na politykę wewnętrzną i zagraniczną Polski, jednak nie decydowały w tak radykalny sposób o jej losach. Po przegranej powstańców kościuszkowskich w listopadzie 1794 roku, państwa zaborcze podjęły bardzo odważną i przykrą dla Polaków decyzję. W 1795 roku Rosja, Austria i Prusy wspólnie dokonały III rozbioru Polski i usunęły ją ze wszystkich map. Polska przestała istnieć, a ja zostalem zmuszony do abdykacji i przeprowadzki do Petersburga.   [D] To przykre, jednak dziękuję, że zgodził się Pan ze mną porozmawiać.   [k] Ja również dziękuję, że mogłem podzielić się z uczniami moimi wspomnieniami i doswiadczeniem.