Sztuka renesansu - Jakie zmiany zaszły w rzeźbie od gotyku ?

Renesans (Odrodzenie) jest ogólnie przyjętą nazwą na określenie epoki wielkich zmian w kulturze i sztuce, jakie miały miejsce w XV- i XVI-wiecznych Włoszech, a następnie odcisnęły swoje piętno na życiu całej Europy. W okresie renesansu nastąpiło istotne przesunięcie powszechnie uznawanych systemie wartości. Zaczęto doceniać i dostrzegać możliwości twórcze człowieka, co pociągnęło za sobą wiele konsekwencji. Jedną z nich był spektakularny rozwój sztuk pięknych, oraz nowa rola sztuki i artysty w życiu społecznym. Z wielu powodów renesans rozpoczął się we Włoszech. Oprócz tego, że istniała tam bogata tradycja artystyczna, Italia była wówczas najbogatszym krajem ówczesnej Europy. Miasta znajdowały się w rozkwicie, bogaci kupcy i bankierzy pragnęli rozsławić swoje imiona zamawiając portrety, budując wspaniałe pałace, ozdabiając rodzinne kaplice. I chociaż sama obecność tak szczodrego mecenatu nie musiała gwarantować powstania wybitnych dzieł sztuki, to jednak stwarzała warunki, w których uzdolnieni artyści mieli wspaniałe możliwości do tego, by w pełni rozwinąć swój talent. Twórczość renesansowa sławiła człowieczeństwo i piękno świata widzialnego, rezygnując ze skrajnie duchowego podejścia do sztuki, jakim charakteryzował się okres średniowiecza. Wiązało się to z „odrodzeniem świata antycznego” – ponownym odkryciem klasycznej kultury Grecji i Rzymu, w całej ich wspaniałości. Literatura, filozofia i sztuka antyku dostarczała Włochom nowych wzorców i modeli. Starożytni podziwiani byli z ich ogólny stosunek do życia, prawdą także było to, że wiele osiągnięć świata klasycznego przerastało to, co cywilizacji europejskiej udało się stworzyć po jego upadku. Renesans nie tylko przyswoił sobie klasyczne tematy i style, przejął również wiele klasycznych technik, na przykład w takich dziedzinach jak architektura, budownictwo czy rzeźby.