Poglądów kształtu planety było bradzo wiele. W starożytności Zarówno Sumerowie (4500-1531 p.n.e.), jak i Babilończycy (2000-539 p.n.e.) byli przekonani, że jest ona płaska, a pogląd ten przetrwał prawie do końca średniowiecza. W IX wieku p.n.e. Homer twierdził, podobnie jak Babilończycy, że Ziemia jest płaska i do tego podpiera niebo. Wielki matematyk Tales z Miletu (624-547 p.n.e.) wyobrażał sobie naszą planetę jako płytę pływającą po oceanie. Dla Arystotelesa (384-322 p.n.e.) Ziemia także była centrum kosmosu, a dowodem na jej kulistość miał być kształt cienia rzucanego na Księżyc oraz zmiana wysokości gwiazd przy ich obserwacji z różnych równoleżników. Nastepny pogląd to teoria Mikołaja Kopernika i jego dzieło w którym przedstawia że wraz z innymi obiegała je po kołowych orbitach. Ziemia była oczywiście kulą, a wokół Słońca krążyła wraz z obiegającym ją Księżycem. Obecnia ziema jest postrzegana jaka elipsoida gdyż ma spłaszczenia na biegunach
