Adam Mickiewicz ur 24 grudnia 1798r. w Zaosiu, k. Nowogródka. Jego rodzina wywodziła się z drobnej szlachty, ojciec pracował w sądzie w Nowogródku. W tamtych okolicach upłynął pierwszy okres życia młodego Adama, który tam chodził do szkoły prowadzonej przez dominikanów. W 1812r. Mickiewiczowi umarł ojciec. W 1815r. rozpoczął studia w Wilnie, a po nich pracę w Kownie. W tym miejscu wyodrębnia się drugi etap w życiu wieszcza. Powstają pierwsze utwory poetyckie, t.j. "Oda do młodości" i "Pieśń filaretów", a jakiś czas później także II część "Dziadów". Wtedy Mickiewicz poznał Marylę Wereszczakównę, do której miłość wpłynęłą na całe życie Adama oraz jego twórczość. W 1823r. organizacja filomatów, do której należał, została zdekonspirowana. W wyniku postępowania sądowego skazano go na areszt a potem zesłanie do Rosji. Tam rozpoczął się kolejny okres w jego życiu, tzw. etap rosyjski. W tym czasie dużo podróżował (Krym, Moskwa, Petersburg, Odessa). W Rosji powstały słynne "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". W 1829r. rozpoczął się etap drezdeński w życiu Mickiewicza. Wiele podróżował (Niemcy, Włochy, Szwajcaria). W końcu znalazł się w Dreźnie, gdzie napisał III część "Dziadów". W 1832r. przybył do Paryża, gdzie rozpoczął się ostatni etap życia Mickiewicza. W 1834r. ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci. W tym też roku wydał swoje ostatnie, wielkie dzieło - "Pana Tadeusza". Adam Mickiewicz zm 26 listopada 1855r. licze na najjjjjj
Najwybitniejszy twórca romantyczny, urodzony 24 grudnia 1798, zmarł 26 listopada 1855 roku. Urodził się w Nowogródku na Litwie i to ją uważał za swoją ojczyznę, choć był polskiej narodowości. Do jego najważniejszych dzieł zaliczają się: Pan Tadeusz, Dziady, Oda do młodości. Jest to przede wszystkim poeta, jednak należy dodać, że był również działaczem i publicystą politycznym. ZałożycielTowarzystwa Filomatycznego. Wraz z Juliuszem Słowackim i Zygmuntem Krasińskim należał do tzw. grona Trzech Wieszczów. Określany przez innych jako poeta przeobrażeń czy bard słowiański. Zmarł podczas epidemii cholery w Konstantynopolu, do którego przyjechał podczas wojny krymskiej. W 1890 roku jego ciało zostało przeniesione z Paryża na Wawel.