napisz krótko jak żyją poddani faraona

W dolinie Nilu początkowo istniały dwa królestwa: Dolny Egipt na północy i Górny Egipt na południu. Około 3000 lat p.n.e po podboju Dolnego Egiptu przez króla Górnego Egiptu zostało utworzone jedno państworządzone przez władcę zwanego faraonem. Władza faraona była nieograniczona. Przed nikim nie odpowiadał za swoje czyny. Poddani uważali go za bóstwo, syna najwyższego baga Re. Faraon miał na swoje rozkazy żołnierzy i tysiące urzędników, którzy pilnowali, aby nawet w najdalszych zakątkach kraju wypełniano jego wolę. Wśród egipskich urzędników ważną rolę odgrywali pisarze. Byli niezbędni w pałacu faraona, w siedzibach naczelników okręgów i wszędzie tam, gdzie trzeba było prowadzić rachunki. Zapisywali, jak wieke produkowano, ile dostarczono do magazynów i ile z nich wydano. Ziemia w Egipce należała do faraona. Uprawiali ją chłopi, którzy byli zobowiązani oddawać do państwowych spichrzów część plonów w formie podatków. Na rozkazy władcy poddani musieli pracować przy budowie kanałów, świątyń i piramid. 2.Słudzy bogów Egipcjanie czcili wielu bogów, a każde miasto miało swoje bóstwo opiekuńcze. Bogom wznoszono świątynie,w których liczni kapłani w imieniu władcy odprawiali coddzienie ceremonie religijne. Nosili oni długie, lniane szaty i mieli gładka wygoloną głowę. Najwyższym kapłanem był faraon. Świątynie otrzymywały od niego ziemię, która zapewniała byt kapłanom. Słudzy bogów korzystali też z części darów przynoszonych na ofiarę przez wiernych, m.in. z kwiatów, owoców, chleba, a także zwierząt. Kapłani byli ludźmi wykształconymi, znali matematykę i astronomię. Dzięki temu, że potrafili dokładnie przewidzieć wylewy Nilu, Egipcjanie dażyli ich wielkim szacunkiem. Kapłani najwyższych bogów pochodzili najczęściej z rodziny królewskiej i faraonowie często korzystali z ich rad. W dziejach Egiptu były okresy, kiedy mieli oni ogromny wpływ na sprawy państwa. 3.Piramidy - grobowce faraonów. Egipcjanie wierzyli, że po śmierci człowieka jego dusza żyje nadal w innym, lepszym świecie, aż do momentu rozkładu ciała. Z tego powodu Egipcjanie podawali swoich zmarłych skomplikowanym i kosztownym zabiegom, mojący zapobiec procesowi rozkładu. Zwłoki faraonów i dworskich dostojników balsamowano. Polegało to na tym, że po wyjęciu wnętrzności i nasączeniu ciała substancjami konserwującymi wypełniano je płutnem i żywicą. W ostatniej fazie balsamowania zwłoki owijano białymi bandażami. W ten sposób powstawała mumia, którą wkładano do trumny, a następnie zamykano w kamiennej skrzyni, nazywanej sarkofagiem. Egipcjanie wierzyli, że życie po śmierci niewiele się różni od ziemskiego i zmarły będzie potrzebował wszystkiego, co otaczało go za życia. Zmarłego chowano w grobowcu wraz z jego ulubionymi szatami, klejnotami, bronią, a także jedzeniem. Najwspanialsze grobowce budowali sobie faraonowie. Budowę rozpoczynali po wstąpieniu na tron, a kiedy zbliżał się kres ich życia wszystko było już przygotowane. Grobowcami niektórych faraonów były piramidy. Tysiące kamiennych bloków, z których zostały wzniesione piramidy, miały chronić zabalsamowane ciała władców przed zniszczeniem.