Wpływ kolonializmu na rozwój metropolii - omów na wybranych dwóch przykładach.

Głębokie przemiany system kolonialny zaczął przechodzić od okresu II wojny światowej, która, mimo iż działania wojenne ominęły większość kolonii, stała się przełomem w ich rozwoju społecznym i wywołała ewolucję polityki metropolii wobec posiadłości zamorskich. Z wojny osłabione wyszły państwa europejskie, będące głównymi metropoliami kolonialnymi; proces dekolonizacji zainicjowało przyznanie niepodległości Indiom; w latach 50. XX w. przybrał on na sile; 1960 Zgromadzenie Ogólne NZ przyjęło rezolucję potępiającą kolonializm i postulującą prawo wszystkich ludów do samostanowienia; ruchy wyzwoleńcze wykorzystywały dla swoich celów rywalizację między ZSRR a Zachodem; w 50. i 60. nastąpił rozpad największych imperiów kolonialnych: brytyjskiego i francuskiego, a także holenderskiego i belgijskiego; w połowie lat 70. upadło najstarsze imperium — portugalskie. Swoistym aktem dekolonizacji stał się rozpad ZSRR na początku lat 90. Niekiedy dawne kolonie pozostawały faktycznie uzależnione, zwłaszcza gospodarczo od metropolii (tzw. neokolonializm). Dyskusyjna pozostaje ocena kolonializmu; uniemożliwał on własny rozwój społeczeństw pozaeuropejskich, prowadził do ich eksploatacji (niekiedy nawet zniszczenia) i jest oskarżany o spowodowanie trwającego do dziś zacofania gospodarczego; pozwolił im jednak na przyjęcie wielu elementów kultury europejskiej, rozwiązań prawnych oraz osiągnięć nauki i techniki.