W tegoroczne wakacje przytrafiła mi się przygoda, której nie zapomnę do końca życia. A więc było to tak... Pewnego dnia rodzice oznajmili: - W przyszłym tygodniu wyruszamy do Egiptu. - To super- powiedziałam. Jak się później okazało wcale nie był to udany wyjazd. Bynajmniej dla mnie. Tydzień minął w zaskakująco szybkim tempie. Spakowaliśmy wszystkie niezbędne rzeczy pojechaliśmy na warszawskie lotnisko. Podróż pociągiem trwała długo. Jednak w końcu dojechaliśmy. Na lotnisku przeszliśmy odprawę i wraz z innymi podróżnymi weszliśmy na pokład samolotu. Gdy wszyscy już zajęli miejsca w fotelach, powitała nas miła steardessa. - Witamy na pokładzie polskich linii lotniczych LOT. Życzymy udanej podróży- powiedziała. Wzbiliśmy się w powietrze. Z wysokości 10000 m wszystko było bardzo malutkie. Za oknami widziałam chmurki i błękit nieba. Podróż była długa, ale przyjemna. Gdy opuściliśmy lotnisko postanowiliśmy udac się do hotelu, aby się rozpakowac, odpoczac i zjeśc coś ciepłego. Następnego ranka tata zaproponował: - Może pójdziemy zwiedzic piramidy? - Nie teraz, może trochę później....? - wahała się mama. - Chodźmy!!!- krzyknęłam. - Nie chce mi się siedziec w pokoju i patrzec w sufit... No i poszliśmy. To była najgorsza decyzja, jaką podjęłam kiedykolwiek. Wspólnie z przewodnikiem weszliśmy do wnętrza piramidy. Przewodnik o czymś opowiadał, a ja postanowiłam oddalic się od grupy i sama pooglądac to i owo. Szłam i szłam, nie zdając sobie sprawy, że coraz bardziej oddalam się od grupy. Nagle wszystkie głosy ucichły. Wystraszyłam się okoropnie i zaczęłam krzyczec: - Hallo!!!! Jest tam ktoś???!!!! Czy ktoś mnie słyszy????- Nie było żadnej odpowiedzi. Dopiero teraz uświadomiłam sobie, że zgubiłam się w środku wcale nie małej piramidy. Starałam się zebrac wszystkie mysli i przypomniec sobie, którędy szłam - Tylko spokojnie- powtarzałam w kółko jak opętana. - Z każdej sytuacji jest jakieś wyjście. Czekałam pół godziny... Godzinę... Aż w końcu usłyszałam głosy ludzi. - To pewnie kolejna grupa turystów- pomyślałam sobie i postanowiłam iśc w kierunku skąd dochodziły głosy. Miałam duże szczęście. Okazało się, że w grupie było kilku Polaków. Wytłumaczylam im, że zgubiłam się i nie mogłam znaleśc drogi powrotnej. Byli bardzo serdeczni. Wytłumaczyli mi, którędy iśc, żeby znowu się nie zgubic. Na szczęście hotel znalazłam bez problemu. Czekała tam na mnie zdenerwowana mama - Gdzie ty byłaś?!- zapytała - Mamo... Długa historia...- powiedziałam i uśmiechnęłam sie lekko - jestem strasznie zmęczona. W Egipcie byliśmy dwa tygodnie. Jednak dzień, w którym się zgubiłam był najgorszym dniem nie tylko wakacji, ale całego mojego życia - Podobało ci się w piramidzie?- spytała mama - Nawet mi tego nie przypominaj - odrzekłam. Już sobie postanowiłam... NIGDY WIĘCEJ DO EGIPTU... A piramidy będę omijała szerokim łukiem...
