Zaliczenie ćwiczeń z przedmiotu Pedagogika Resocjalizacyjna.

ZALICZENIE ĆWICZEŃ Z PEDAGOGIKI RESOCJALIACYJNEJ.


1. Podmiot i przedmiot pedagogiki resocjalizacyjnej.
PRZEDMIOT PEDAGOGIKI RESOCJALIZACYJNEJ-wszelkie oddziaływania na osoby których proces wychowania oraz proces socjalizacji się nie powiódł.
Opieka, terapia, oraz wszystkie działania mające wychować osoby niedostosowane społecznie.
wg Zacharuka, Pytki - przedmiotem pedagogiki resocjalizacyjnej jest: wychowanie, kształcenie osób nieadekwatnie funkcjonujących w przypisanych im rolach społecznych i przejawiający charakterystyczny syndrom postaw antyspołecznych świadczący o ich wadliwym przystosowaniu społecznym.
PODMIOT RESOCJALIZACYJNY- Osoby wymagające pracy, niedostosowane społecznie w stosunku do których stosujemy działanie resocjalizacyjnie wychowawcze.
2. Podstawowe działy pedagogiki resocjalizacyjnej.
I. Teleologia wychowania wraz z aksjologią i diagnostyką
Określa cele wartości ku którym należy dążyć w działaniach resocjalizacyjnych.
II. Teoria wychowania – operowanie twierdzeniami, pojęciami
III. Metodyka wychowania – projektuje, określa optymalne sposoby modyfikacji zachowań, postaw których celem ma być modyfikacja zachowań.
3. Warstwy Pedagogiki resocjalizacyjnej.
WARSTWA PEDAGOGIKI RESOCJALIZACYJNEJ

TEORETYCZNA PRAKTYCZNA
Opracowanie pewnych stwierdzeń Zajmuje się realizacją zaliczeń
postępowania badawczego, które praktycznych.
umożliwiałoby zdobycie wiedzy jej Warstwa praktyczna formuje
systematyzowanie na temat zalecenia metodyki, opracowuje
rzeczywistości wychowawczej i uzasadnia projekty określonych
zmian.

4. Podstawowy cel Pedagogiki resocjalizacyjnej.
CEL PODSTAWOWY – ukształtowanie właściwych norm by za pomocą zespołu o charakterze pedagogicznym i resocjalizacyjnym doprowadzić jednostkę do stanu poprawnego przystosowania społecznego tzn., ukształtować odpowiednią osobowość jego postawy wspomóc wychowanka we właściwym przyswojeniu norm zasad ogólnospołecznych.
5. Cechy charakterystyczne zachowań patologicznych.
PATOLOGICZNYMI – nazywamy takie zachowania dewiacyjne, które spełniają 3 następujące warunki:
- osiągnęły próg masowości
- postrzegane są w społeczeństwie jako naruszające pewne normy, wartości wzory, zasługują na potępienie społeczne.
- Szkodliwe dla jednostki i społeczeństwa w różnym sensie.

DEWIACJA
twórcza nietwórcza

Dewiacja pozytywna służy określaniu zachowań naruszających pewne normy, które jednak służą rozwojowi i pomyślności społecznej (malarze, geniusze)
Dewiacja negatywna dotyczy zjawisk destruktywnych.
KRYTERIA PRZY OKREŚLANIU PATOLOGII SPOŁECZNEJ
1. biologiczno-ekonomiczne dążenie do zachowania własnej egzystencji
2. medyczno- psychiatryczne zdrowy w sensie psychiczno fizycznym, osoba o zdrowej strukturze osobowości i nie zaburzonych funkcjach.
3. psychologiczne- osoba normalna to taka która ma poczucie samozadowolenia, poczucie szczęścia dobrego przystosowania
4. interakcyjne – osoba normalnie funkcjonująca która chce i potrafi się przystosować, potrafi współdziałać z innymi ludźmi, adekwatnie potrafi reagować na bodźce z otoczenia społecznego, potrafi się przeciwstawić negatywnym czynnikom
5. zgodność postępowania motywacji z powszechnie obowiązującymi normami oraz wzorcami
6. pedagogiczne- dążenie do samo rzeczywistej autonomii, samo wychowania, rozwoju
6. Pojęcie resocjalizacji.
(wg. L. Pytki)
RESOCJALIZACJA- odmiana procesu wychowawczego, który z jednostki wadliwie przystosowanej czyni tą jednostkę ponownie socjalizowaną czyli uspołecznioną, samodzielną, twórczą.
(wg. M. Grzegorzewskiej)
RESOCJALIZACJA- cel ostateczny pedagogiki specjalnej polegający na przywróceniu jednostce niedostosowanej społecznie możliwego do osiągnięcia dla niej poczucia normalności, usprawnienia jej i uzbrojenia w wiedze i umiejętności uzdatniające do pracy użyteczno- społecznej, a więc umożliwienie jej włączenie się w nurt otaczającego ją życia społecznego (przystosowanie do życia).
(wg. Czapowa)
RESOCJALIZACJA- należy rozumieć działalność polegającą na korygowaniu i wzbogacaniu względnie trwałych dyspozycji do wykonywania czynności stanowiących treść ról społecznych.
7. Cele i zadania resocjalizacji.
T: CELE RESOCJALIZACJI
1. Naprawa moralności jednostki wykolejonej społecznie
2. Odrzucenie zachowań antagoniostyczno-destrukcyjnych
3. Uruchomienie i ukształtowanie mechanizmu kontroli wewnętrznej (sumienia)
8. Czynniki wyznaczające skuteczność procesu resocjalizacji.
I. Indywidualizacja- dostosowanie metod, potrzeb wychowanka
II. Zasada poznania wychowanka
III. Zrozumienie wychowanka
IV. Akceptacja
V. Wytworzenie sprzyjającego klimatu w grupie wychowawczej.
Albo
1. Środowisko wychowanka
2. Chęci motywacyjne
3. poziom demoralizacji
4. skuteczność zastosowania metod i środków

Skrzynka morfologiczna procesu resocjalizacji

Projekt systemu resocjalizacji – 3 poziomy projektowania systemu resocjalizacji
1. Struktura podejmowanych działań
2. funkcje i cele działania
3. Optymalne metody działania systemu
Aspekt strukturalny, funkcjonalny, proceduralny
9. Rodzaje definicji niedostosowania społecznego. Specyfika tych definicji.
OBJAWOWE- symptomatologiczne specyficzne nieprzystosowanie społeczne określa się poprzez odwołanie się do jego podstawowych i specyficznych objawów oraz wskaźników o charakterze behawioralnym.
Zagrożeniem w zachowaniu dzieci i młodzieży to wychowanie się w warunkach niekorzystnych do rozwoju psycho-fizycznego.
TEORETYCZNE- uwzględniają pojęcia teoretyczne np. nieprzystosowanie społeczne- wyraza się w przejawianiu postaw agresywnych utrwalonych wobec osób i mieniu, wskazuje na społeczne i psychiczne mechanizmy powstawania zaburzeń.
OPERACYJNE – wg których nie definiujemy wprost, odwołujemy się do narzędzi diagnostycznych przy pomocy których można stwierdzić czy dana osoba ma cechy nieprzystosowania społecznego.
UTYLITARNE- stosuje się na użytek urzędów np. dziecko jest nieprzystosowane społecznie kiedy rodzice, szkoła nie mogą dać sobie rady zwracają uwagę na niezaradność środowiska w którym wychowuje się dziecko.

10. Współczesny wizerunek młodzieży wykolejonej społecznie?
ETAPY WYKOLEJENIA SPOŁECZNEGO:
1. środowisko rodzinne – kiedy nie wypełnia swojej roli ( nie ma więzi emocjonalnej). W wyniku zerwania więzi emocjonalnej, braku podstawowych warunków u dzieci pojawia się element odrzucenia.
- wrogość, agresywne reakcje buntownicze
- apatie, zamykanie się w sobie

Brak koncentracji uwagi, niekontrolowane reakcje, brak cierpliwości, buntownicze postawy.
2 etap wykolejenia społecznego
Wrogie reakcje zaczynają się utrwalać, z dziećmi trudno nawiązać bliski kontakt emocjonalny.
3. etap wykolejenia społecznego charakteryzuje się działalnością o charakterze antagonistyczno – destrukcyjnym. Osoby dążą do kontaktu z grupami przestępczymi główny przejaw to grupowa antyspołeczna działalność jednostek.
Są 3 etapy wykolejenia społecznego ze względu na 3 czynniki:
1. zwichnięta socjalizacja – nie właściwa opieka, relacje w domu, odrętwienie emocjonalne. Formy: agresja, bunt
2. demoralizacja – interesowanie się nowymi wartościami do których jednostka nie potrafi się dostosować (kiedy dziecko prawidłowo socjalizowane dostaje się pod wpływ innej kultury, obyczajowości niż ta, w której było wychowywane).
3. socjalizacja podkulturowa – przyjęcie norm i zasad działających w danej podkulturze, (łamanie i odrzucanie norm społecznych). Związek jednostki z wartościami podkultur (chuligaństwo)
11. Pojęcie zachowania antagonistyczni-destruktywnego?
Zachowania antagonistyczno-destrukcyjne są konfliktem jednostki z otoczeniem i polegają na destrukcji istniejącego ładu społecznego. Owa destrukcja ładu społecznego jest ich celem.
12. Charakterystyka stadiów nieprzystosowana społecznego (wg Czapowa)
I. występuje u jednostki poczucie odtrącenia czyli niezaspokojenie potrzeb emocjonalnych, reakcje: agresja nastawienie wrogości wobec rodziców.
II. Wrogie nastawienie wobec osób socjonizujących, znaczących i autorytetów. Typowym przejawem jest odrzucenie form expresji wyrażających więzi uczuciowe z innymi ludźmi.
III. Wiąże się z działalnością antyspołeczną- gangi grupy o charakterze chuligańskim

13. Pojęcie zwichniętej socjalizacji?
ZWICHNIĘTA SOCJALIZACJA – nie właściwa opieka, relacje w domu, odrętwienie emocjonalne. Formy: agresja, bunt
14. Pojęcie demoralizacji
DEMORALIZACJA- przewartościowanie wartości tradycyjnych na rzecz wartości nowych do których jednostka nie potrafi się w pełni przystosować
15. Typologia wg.CE. Sulliwana i M.Q. Granta
Aspołeczni- jednostka która dostrzega inne osoby jako teren potencjalnej ekspansji. Nie są w stanie przewidzieć zachowań innych osób dlatego tez w przypadku niewielkiego zagrożenia reagują agresją.
Konformiści- jednostka próbuje manipulować w celu uzyskania doraźnych potrzeb i korzyści poprzez utajnienie wew. Sprzeciwów.
Neurotycy- przeżywają lęki przez co nie potrafią pełnić ról społecznych.
16. Cztery płaszczyzny wg H. Quaya mające wpływ na skłonność jednostek do przestępczej działalności.
a. zawiera zbiór postaw opinii i właściwości zachowania , wyrażają brak uspołecznienia i emocjonalnych związków z innymi ludźmi
b. odnosi się do otwarcia złośliwego i agresywnego zachowania
c. Łączy się z akceptacją standardów wartości i sposobu zachowania, są negatywnie nastawieni do norm społecznych , dostosowują się do podkultur
d. Polega na nieadekwatności, niedojrzałości i ogólnej nieumiejętności sprostaniu złożonym zadaniom.
17. Typologia jednostek przestępczych i wykolejonych społecznie wg H. Quaya oraz zalecenia resocjalizacyjne.
Nieadekwatny-niedojrzały, leniwy, nie wykazuje większego zainteresowania otaczającym go światem. Bardzo łatwo ulega wpływom rówieśników.
Oddziaływanie resocjalizacyjne powinno być przede wszystkim skoncentrowane na wytworzeniu dalszych nawyków.
Neurotyczny- konfliktowy- objawiają się lęki, depresje, kompleksy niższości, poczucie winy. Wykazują skruchę z powodu popełnionego czynu złego lecz ponownie go popełniają.



Psychopatyczni- złośliwość i agresja, nie przywiązują wagi czy innym jest z nimi dobrze szybko się nudzą. Należy tak zorganizować dzień aby się nie nudzili. Przede wszystkim surowa dyscyplina.
Zsocjalizowany w obrębie podkultury- nie stwarzają poważnych problemów emocjonalnych lecz mają skłonności do przynależności do różnych grup przestępczych. Surowa i konsekwentna dyscyplina, obniżenie aktywności grup przestępczych.
18. Pojęcie diagnozy resocjalizacyjnej?
DIAGNOZA RESOCJALIZACYJNA- Jest to rozpoznanie interesującego nas stanu rzeczy co do którego istnieje ewentualność postępowania interwencyjnego służy to do dokładnego poznania interesującego nas obiektu oddziaływania, aby zaprojektować odpowiednie metody, które możemy zastosować następnie zweryfikować czy nasze metody są skuteczne.
Dokładna diagnoza powinna zawierać 4 elementy:
1. dokładne rozpoznanie przyczyn zaburzeń i zachowań, poznanie objawów następstw zaburzeń i zachowań.
2. ustalenie dla danego typu zaburzeń, metod poznania
3. ustalenie metod środków, pozwalających na sprawdzanie efektów naszych oddziaływań korekcyjnych
4. Wskazanie możliwych modyfikacji w postępowaniu korekcyjnym, jeśli stwierdzimy, że nasze metody są mało albo wcale skuteczne.
Są to elementy trafnego procesu diagnozowania.
19. Etapy diagnozy resocjalizacyjnej
IV. diagnoza konstatująca- polega na określeniu i nasileniu zaburzeń, wykrywamy mechanizmy psychol. i społeczne, które doprowadziły do powstania tych zaburzeń, określenie jakie zachowania dominują u podopiecznego. Etap diagnozy konstatującej – jest to możliwie pełen opis istniejącego stanu i konkluzja, która zawiera decyzję dotyczącą pojęcia działania interwencyjnego lup powstrzymanie się od tego działania (czyli formujemy problem, wykrywamy czynniki zaburzeń).
V. Diagnoza projektująca albo ukierunkowująca- polega na formowaniu hipotez postulatów dających podstawy do działalności resocjalizacyjnej lub profilaktycznej.
- optymalizacja projektu działalności 9wybór metody działania należy tu brać pod uwagę genezę, specyfikę, nasilenie, tendencje rozwoju badanego zjawiska
- ustalenie ewentualnych strat i skutków przy wytworze rozwiązań
VI. Diagnoza weryfikująca – sprawdzenie prawdziwości uzyskiwanego obrazu diagnozy i weryfikacja prawidłowości rozwiązań które wdrażaliśmy do realizacji.

20. Przedmiot i podmiot diagnozy behawioralnej
1. Przedmiotem diagnozy behawioralnej jest wszelkie zachowanie, które świadczy o wadliwym przystosowaniu społecznym jednostki. Wszelkie antyspołeczne zachowania jednostek, związki zachodzące między czynnikami uprzednimi.(pojmowanymi jako bodźce) a zachowaniami antyspołecznymi (rozumianymi jako reakcja). Celem jest wykrywanie czynników wpływających na zmianę zachowania jednostki lub grupy społecznej
Model diagnozy behawioralnej opiera się na teorii uczenia się dlatego resocjalizacja jest pojmowana jako proces wygaszania lub zapominania wyuczonych uprzednio wadliwych stereotypów behawioralnych.


21. Przedmiot i podmiot diagnozy interdyscyplinarnej
2. Diagnoza interdyscyplinarna- obejmuje, określenie intensywności postaw antyspołecznych oraz sposobu ich wewnętrznej integracji, zidentyfikowanie stopnia wadliwości w funkcjonowaniu w przypisywanych jednostce rolach społecznych oraz poziomu internalizacji przepisów ról społecznych, które ona odgrywa w kręgach podkulturowych, wskazanie hipotetycznych czynników zwiększających prawdopodobieństwo wystąpienia konfliktu jednostki z normami społecznymi. (tzw. niekorzystne czynniki rozwojowe typu biopsychicznego i socjokulturowego), ocenę stanu rzeczy z punktu widzenia wielkości zagrożenia społecznego stwarzanego przez
jednostkę i jej środowisko społeczne w wyniku, której formuje się konkluzję dotyczącą postępowania interwencyjnego lub wstrzymania się od niego.
Przedmiotem są nie tylko zachowania antyspołeczne, ale również mechanizmy regulacji zachowań w danych warunkach społecznych prowadzących do zaburzeń przystosowawczych.

22. Dwa typy terapii związane z dwoma modelami diagnozy
dwa typy terapii związane z modelami diagnozy:
 terapia behawioralna
 terapia humanistyczna
Terapia behawioralna nastawiona jest na modyfikację zachowań społecznych przynoszących w konsekwencji rozmaite szkody, straty, zagrożenia. Celem jest odpowiednie manipulowanie karami i nagrodami (bodźcami)na które wrażliwy jest pacjent poddawany terapii.
Terapia humanistyczna- Podstawowym celem terapii jest stworzenie jednostce sprzyjających warunków jej rozwoju psychospołecznego. Terapia indywidualna, grupowa. Założenia terapii:
 terapia jest w stanie zaproponować inne wzorce niż przestępcze
 stosowane przez terapie techniki są dobrane adekwatnie do poziomu dojrzałości intelektualnej i emocjonalnej podopiecznego.

23. Zastosowanie i budowa skali Nieprzystosowania społecznego

SKALA NIEPRZYSTOSOWANIA SPOŁECZNEGO

Skala Nieprzystosowania Społecznego odnosi się od diagnozy interdyscyplinarnej.

ZASTOSOWANE SNS:
Służy do wstępnego pomiaru stopnia nieprzystosowania społecznego dzieci i młodzieży (13-17 lat) określa ona w jakim stopniu u dziecka występują niekorzystne czynniki, które sprzyjają nieprzystosowaniu społecznemu. Pozwala na określenie intensywności i częstotliwości występowania tych cech i zachowań jednostki, które uznawane są przez społeczeństwo za negatywne i niekorzystne.
Skala nieprzystosowania społecznego jest przykładem skali szacunkowej porządkowej zawiera informacje o danej jednostce.
Składa się z 6 skal:
a. dot. nieprzystosowania społecznego – mierzy w jakim stopniu dziecko związane jest z rodziną oraz jak często reaguje na wymagania roli w ocenie rodziców
b. nieprzystosowanie rówieśnicze- mierzy funkcjonowanie jednostki w roli rówieśnika, ocenia rówieśnika (czy pełni właściwe role, czy identyfikuję się z daną grupa rówieśniczą.
c. nieprzystosowanie szkolne- mierzy funkcje dziecka w roli ucznia
d. zachowania antyspołeczne- mierzy nasilenie zachowań antyspołecznych
e. Kumulacja nieprzystosowanych czynników biopsychicznych- określa uwarunkowania biopsychiczne, zachowania (neurotyczno lękowe).
f. Kumulacja niekorzystnych czynników socjokulturowych- czynniki wpływające na wadliwa socjalizację dziecka.

Każda ze skal składa się z 10 kategorii opisujących cechy zachowania społ. w danym zakresie. Do opisu nasilenia danej cechy stosuje się skalę od 0-3 pkt.
i. pożądane cechy
ii. twierdzenia, opisujące umiarkowany stopień negatywnych zachowań
2-nasilenie negatywnych zachowań.



Podstawą niedostosowania społecznego jest suma pkt. Uzyskanych w czasie badań ze wszystkich podskal. Uzyskane wyniki przelicza się na STENY (przelicznik systematyczny)
1-6 stena – nie ma potrzeby do działalności intensywnej
6-7 stena – proponuje się działania profilaktyczne
8-10 stena- zaleca się działanie resocjalizacyjne.

24. Podstawa teoretyczna, istota oraz budowa Systemu I-Level Classification
SYSTEM DIAGNOSTYCZNY
I LEVEL CLASSIFICATION

Podstawą teoretyczną systemu diagnostycznego jest teoria rozwoju człowieka jego zdolności do nawiązywania oraz utrzymywania więzi społecznej. Osoby sprawiające kłopoty wychowawcze z powodu wadliwego funkcjonowania społecznego znajdują się na jednym z trzech poziomów dojrzałości interpersonalnej. W ramach tych 3 poziomów wyodrębniono 9 podtypów różniących się przejawami i formami dewiantywnymi oraz motywacją takiego postępowania.


POZIOM 2
1. ASPOŁECZNY AGRESYWNY
2. ASPOŁECZNY PASYWNY

POZIOM 3
1. NIEDOJRZEŁY KONFORMISTA
2. PODKULTUROWY KONFORMISTA
3. MANIPULATOR (PRAGMATYK)
POZIOM 4
1. NEUROTYK AKTYWNY
2. NEUROTYK LĘKOWY

Zidentyfikowany z podkulturą, reaktywny w sytuacjach traumatyzujących

Elementy planu oddziaływania
 Cele kierunkowe
 Środowisko wychowawcze
 Typ i rodzaj kontroli wychowawczej
 Wskazania resocjalizacyjne (sposoby i zadania postępowania )
 Pożądane cech wychowawców (sposoby ich zachowania)
ROZWÓJ NA 1 POZIOMIE
Nie potrafi sam zaspokajać swoich potrzeb, zarówno niewiele wie o sobie jak i otaczającym świecie. Charakteryzują go reakcje nerwowe, osoba zagubiona nie potrafi się odnaleźć. Ograniczone poczucie czasu i przestrzeni. Nie odróżnia fikcji od rzeczywistości. Żyje w świecie mitu i fantazji. Nie potrafi zrozumieć poglądu innych ludzi. Zachowanie takiej osoby jest bardzo trudne do przewidzenia. Osoby automatycznie wchodzą w konflikt z moralnością, obyczajowością, prawem. Wymagają opieki psychiatrycznej nie rokują szans resocjalizacji.

25. charakterystyka systemów wychowania resocjalizującego wg. L. Pytki

I. system dyscyplinarni-izolacyjny- np. więzienia
II. system opiekuńczo-izolacyjny- szeroko rozumiana opieka nad wychowaniem, ośrodki szkolno-wychowawcze, pogotowia
III. system terapeutyczny- środki i oddziaływania na psychikę np. poradnie AA, markoty itp.
IV. system wolnościowy i półwolnościowy- np. kuratorzy, wychowawcy, warunki naturalne lub półnaturalne dla wychowanka.

26. Modele oddziaływań resocjalizacyjnych wg K. Juula
1. MODEL ROZWOJOWY- zakłada, że dziecko w czasie rozwoju przechodzi przez okresy krytyczne (okres dojrzewania), który odznacza się podatnością na odchylenia od normy i zachowania przestępcze, zadaniem resocjalizacji jest przezwyciężenie tych okresów i wspomaganie.
2. MODEL PSYCHODYNAMICZNY- zaburzenia w zakresie stosunków interpersonalnych prowadzą do zaburzeń osobowości przez niezaspokajanie potrzeb psychicznych, zaburzenia równowagi procesów emocjonalnych, resocjalizacja powinna polegać na uwrażliwieniu osób zajmujących się dziećmi, żeby dostarczały dziecku odpowiedni poziom emocji.
3. UPOŚLEDZENIA UCZENIA SIĘ- dwie przesłanki:
 Neurologiczne, dysfunkcje panują dojrzałe społecznie i emocjonalnie reakcje dziecka
 Nieumiejętności przyswojenia wielu sposobów zachowania powoduje u niego poczucie niższości co prowadzi do wzrostu agresji, resocjalizacja powinna polegać na stosowaniu takich środków zaradczych, które przyspieszyłyby proces uczenia się, dostosować proces uczenia się do indywidualnych potrzeb dziecka.

4. MODEL STRATEGII MODYFIKACJI ZACHOWANIA- wszelkie zachowania dobre i złe są wyuczone, dlatego poprawa zachowania powinna polegać na zmianie wzmocnień nagradzanie pozytywnych cech.
5. MODEL MEDYCZNY I BIOFIZYCZNY- zaburzenia w zachowaniu wynikają z chorób i uszkodzeń systemu nerwowego albo takiego trybu życia który powoduje zmiany w reakcjach nerwowych.
6. MODEL EKOLOGICZNY- wszelkie postacie zaburzeń i w zachowaniu wynikają z niedostosowania dziecka do otoczenia, resocjalizacja powinna zmierzać do zmian i modyfikacji otoczenia oraz poprawy stosunków z otoczeniem.
7. MODEL PODEJŚCIE KONTRKULTUROWE- przyczyny negatywnego zachowania wpływają z wadliwości sytuacji społ. odpowiedzialnych za zachowanie (szkoły, przedszkola), zadaniem resocjalizacji powinno być zbliżanie wychowania do indywidualnego rozwoju.
8. MODEL TRANSCEDENTALNY- zakłada że natura ludzka jest ze swej istoty dobra i mądra. Trzeba rozbudzić w niej tkwiące możliwości, których uśpienie spowodowało zaburzenia w zachowaniu.
9. MODEL PSYCHOEDUKACYJNY- różne strategie wychowawcze, główny nacisk na szeroki zakres doświadczeń w życiu dziecka, które zmierzają do poprawy jego zachowań.

27. Podział współczesnych oddziaływań psychokorekcyjnych na przestępców wg Teorii T. Ayllona i M. Milana
1.Model choroby psychicznej – zakłada on, że formy przestępczego zachowania są rodzajem choroby i jaj każda choroba aby mogła być wyleczona musi być dokładnie poznana i wtedy można zastosować odpowiednie metody lecznicze, diagnoza powinna być pod względem przyczyn (etiologii) objawów i następstw.
2. Model behawioralny – zachowanie dewiacyjne, przestępcze jest moralną reakcją jednostek na nieprawidłowe uwarunkowania, resocjalizacja powinna polegać na wzmacnianiu zachowań pozytywnych, a karaniu negatywnych.

28. Dwa kierunki myślenia wymieniane we współczesnej literaturze poświęconej resocjalizacji, które wpłynęły na stworzenie systemów resocjalizacyjnych.

29. Podstawowe zasady procesu resocjalizacji
I. Indywidualizacja- dostosowanie metod, potrzeb wychowanka
II. Zasada poznania wychowanka
III. Zrozumienie wychowanka
IV. Akceptacja
V. Wytworzenie sprzyjającego klimatu w grupie wychowawczej.
30. Etapy przebiegu procesu oddziaływania resocjalizacyjnego.
1. Nawiązanie kontaktu – socjalizacja wychowanka, pokazanie mu, że w życiu są ważniejsze cele.
2. uruchomienie systemu kontroli wewnętrznej (sumienie) wyj. psychopaci nie mają sumienia
Stworzenie systemu bodźców, które pozwalają na rozwiązywanie konfliktów wewnętrznych.
System bodźców – kary i nagrody. Można zmieniać system wartości. Drugi etap kończy się gdy wychowanek odrzuca złe zachowania a aprobuje obowiązujące, akceptowane w społeczeństwie.
3. autonomizowanie wychowanka – umniejszenie intensywności kontroli zewnętrznej, pozostawienie większej swobody to sprzyja wykształceniu się sumienia.
4. Po wytworzeniu sumienia rozluźniamy więzy z wychowankiem, a wzmacniamy więzy z innymi osobami – autorytetami. (operowanie własnym przykładem)
31. Trzy podstawowe poziomy projektowania systemów resocjalizacji
1.poskutkowanie- określenie celów do których chcemy dążyć
2optymalizowanie- sporządzenie różnych celów działania
3.realizowanie działań

32. Funkcje systemu resocjalizacji.
1. opiekuńcza
2.wychowawczo –dydaktyczna
3.terapeutyczna
33. Procedury systemu resocjalizacji.
 oddziaływanie psychotechniczne, socjotechniczne, kulturotechniczne.
 Bezpieczne oddziaływanie terapeuty na wychowanka (pacjenta)
 Oddziaływanie przez środki wpływu osobistego
Socjotechnika- środki wpływu grupy (AA, narkomani itp.)
 Wykorzystanie dóbr kulturowych (wystawa, muzeum itp.)
Efektywność procedur stosowanych uzależniona jest od 4 czynników
 Wyjściowego stanu osobowości wychowanka
 Dotychczasowych wpływów społecznych
 Sprawności metodycznej kadry pedagogiczne
 Klimatu społecznego instytucji




34. Heurystyczny model systemu działań resocjalizacyjnych.
35. Podstawowe czynniki zakłócające prawidłowe funkcjonowanie placówek resocjalizacyjnych.
36. Nowe formy oddziaływań na młodzież niedostosowaną społecznie.
37. Podstawowe metody i ośrodki oddziaływania penitencjarnego.
38. Czynniki zakłócające przebieg procesu resocjalizacji w zakładzie karnym.