Kauczuk syntetyczny

Kauczuk syntetyczny - ogólna nazwa wszystkich kauczuków, otrzymywanych na drodze sztucznej syntezy chemicznej.

Tylko nieliczne rodzaje kauczuku syntetycznego odznaczają się prawie całkowitym zespołem własności kauczuku naturalnego. Wiele rodzajów kauczuku syntetycznego ma natomiast własności, których kauczuk naturalny jest całkowicie pozbawiony. Największą ilościowo i najważniejszą jakościowo grupę stanowią kauczuki dienowe: polimery i kopolimery butadienu, izoprenu i chloroprenu, zdolne do wulkanizacji; wśród nich najważniejszą grupę stanowią kauczuki oparte na butadienie.
Kauczuk syntetyczny stanowi podstawowy składnik sztucznej gumy. Spotyka się je także w elastycznych żelach, sztucznych piankach, niektórych rodzajach farb lateksowych, wykorzystuje się je do produkcji elastycznych tkanin, lin i wielu innych zastosowań.

Z praktycznego punktu widzenia kauczuki syntetyczne dzieli się na:

- wulkanizowane na gorąco (HTV) - które przekształca się w gumę z użyciem środków sieciujących w wysokiej temperaturze, często z zastosowaniem kalandrów - są one zwykle stosowane do produkcji gumy wielkotonażowej

- wulkanizowane na zimno (RTV) - które przekształca się w gumę poprzez proste zmieszanie ciekłego kauczuku z środkiem sieciującym - co umożliwia formowanie przedmiotów w warunkach niemal domowych
formowane przez reaktywny wtrysk (RIM) - w których prepolimer, który właściwie nie jest jeszcze kauczukiem jest mieszany w trakcie formowania z innym prepolimerem i środkiem sieciującym - w wyniku czego w samej formie zachodzi jednocześnie wulkanizacja i polimeryzacja co umożliwia produkcję elastycznych kształtek o bardzo dużych rozmiarach i złożonych kształtach - tego rodzaju kauczuki są stosowane zwłaszcza w przemyśle motoryzacyjnym.