Rzeźba krasowa - rzeźba terenu, której ukształtowanie jest związana jest z działaniem wody w wyniku procesów krasowienia. Charakterystyczne jest występowanie takich form ukształtowania powierzchni jak leje krasowe, żłobki krasowe. Charakterystyczne są również doliny krasowe z licznymi jarami, wąwozami i jaskiniami. Wewnątrz jaskiń tworzą się zwisające wapienne sople – stalaktyty i podobne, ale wyrastające z dna jaskini stalagmity. Stalaktyt połączony ze stalagmitem tworzą natomiast stalagnat.
Jasnoszare wapienne grzbiety z iglicami i urwistymi ścianami, znikoma warstwa gleby, skąpa roślinność czynią z regionów krasowych ubogie obszary z osadnictwem skupionym w płaskich obniżeniach krasowych. Krasowieniu ulegają wapienie, dolomity, gipsy występujące zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz masywu skalnego, dokąd woda dostaje się szczelinami. Zawartość dwutlenku węgla w wodzie zwiększa zdolność rozpuszczania skał węglanowych. Tempo tego procesu zależy również od właściwości samej skały, ale także od ilości opadów, temperatury powietrza i prędkości przepływu wody. W wyniku rozpuszczania powstają formy krasowe na powierzchniach terenu i w obrębie warstw wapiennych.