Polscy medaliści 1928 Złoto – Kazimierz Wierzyński (poezja), brąz – Władysław Skoczylas (grafika). 1932 Złoto – Józef Klukowski (rzeźba), srebro – Janina Konarska (grafika). 1936 Srebro – Józef Klukowski (rzeźba), brąz – Jan Parandowski (proza), Stanisław Ostoja-Chrostowski (grafika). 1948 Złoto – Zbigniew Turski (muzyka). Olimpijski Konkurs Sztuki i Literatury – konkurs sztuki i literatury, odbywający się w latach 1912–1948 równolegle ze sportowymi igrzyskami olimpijskimi. Obejmował różne dziedziny twórczości artystycznej. Pomysłodawcą połączenia rywalizacji sportowej oraz artystycznej był Pierre de Coubertin, który twierdził, że człowiek w swej naturze powinien rozwijać się zarówno fizycznie jak i duchowo, a w ówczesnych czasach obie te strefy niebezpiecznie się oddaliły, pozostając często w konflikcie – część środowisk uważała, że współzawodnictwo sportowe niesie za sobą wiele negatywnych zjawisk, odciągając jednocześnie uwagę społeczeństw od dziedzin bardziej wartościowych. Program rywalizacji artystycznej obejmował takie dziedziny sztuki jak: poezja, epika, rzeźba, malarstwo, architektura oraz muzyka. Po Olimpiadzie w Londynie w 1948 zaprzestano – z inicjatywy przewodniczącego MKOL Szweda Sigfrida Edströma – organizacji konkursów literatury i sztuki.
