Nurt funkcjonalistyczny - kierunek zaliczany do współczesnej architektury, urbanistyki, a także sztuki użytkowej. Najważniejszym jego zagadnieniem jest funkcja, od której zależne są elementy techniczne jak materiał i konstrukcja oraz estetyczna forma. Tezą zaś tego nurtu to : zastosowanie idące z duchem czasu dotyczące materiałów i konstrukcji, swoboda w formowaniu elewacji i planów wnętrz, używanie neutralnej kolorystyki oraz skąpość w umeblowaniu. Nurt organiczny - w architekturze zaistniał z początkiem XX w. w Stanach Zjednoczonych. Głównym założeniem to duża swoboda oraz brak arbitalnych zasad. Architekci tego nurtu projektowali budowle w analogii do natury. Zarysy modelowane były na kształt organizmów żywych, cechując się sporą plastycznością, elastycznością oraz płynnością. Nurt ten nadal jest obecny w teraźniejszym budownictwie oraz designie. Nurt postmodernistyczny — został utworzony z całokształu prądów architektury z XX i XXI w. Założeniem jego było, że architektura nie powinna dostosowywać się do ducha czasu i rozwoju technicznego. Powinna wyłącznie zależeć od realii, nastroju czy indywidualnych zamiłowań architekta i inwestora. Nurt metabolityczny - styl architektoniczny twórcą, którego była grupa Metabolism działającą od 1959 do lat 70 XX w. Charakteryzuje się modularnym podziałem oraz podkeśleniem elementów konstrukcji. Metabolizm prezentował pojednanie funkcjonalistycznego podejścia do uporządkowania oraz późnomodernistycznych postulatów subiektywnego kształtowania. Architektura metabolistyczna celowo odnosiła się do filmów science-fiction.
